Lieve Sabine, de feestmaand komt er weer aan en ik heb er nu al buikpijn van. Al die familiefestiviteiten betekenen namelijk ook dat ik gedwongen word om met mijn schoonfamilie aan tafel te gaan zitten. Ik ben nu ongeveer tien jaar samen met mijn vriend en we hebben twee dochtertjes van 7 en 5. Familiebezoekjes waren tot een paar jaar geleden gewoon gezellig. Tot die keer dat ik lijnrecht tegenover mijn schoonouders kwam te staan doordat ik het niet goed vond dat onze dochters als Zwarte Pieten geschminkt werden. Ik vind het namelijk onzin dat we zo pokhoutig vasthouden aan een traditie die in mijn ogen wat aanpassingen nodig heeft. Wat mij betreft houden we Sinterklaas gewoon in ere maar veranderen we de geschiedenis en maken er gekleurde Pieten van. Ik vind Zwarte Pieten een onnodige belediging voor donkere mensen.

Dat zorgde dus voor een ontzettende ruzie. Mijn schoonouders haalden ineens alles uit de kast om mij van hun gelijk te overtuigen. Argumenten als: ’We worden in NL zo politiek correct dat ze - lees buitenlanders - straks alles gaan bepalen’ , ’Nederland is voor de Nederlanders’ en ‘Dadelijk wordt het Suikerfeest ook een nationale feestdag’ vlogen over tafel. En alle vluchtelingen werden in dezelfde adem uitgemaakt voor ’gelukszoekers’. Ik was het er niet mee eens en de discussie liep zo uit de hand dat ik opgestapt ben.

Sindsdien is de sfeer veranderd en laten mijn schoonouders regelmatig weten dat ze vinden dat ik ongelijk heb. Mijn vriend sust het altijd en ik begrijp wel dat hij zich neutraal opstelt. Het zijn zijn ouders en ze hebben ook absoluut hun lieve en goede kanten. Maar ik moet er niet aan denken dat zij op enigerlei invloed hebben op de opvoeding van mijn meiden. Ik wil dat zij met een onbevangen en onbevooroordeelde blik in het leven staan. En niet gevoed worden met de waanideeën van mijn schoonouders. Ze hebben er sindsdien ook niet meer langer dan een nacht gelogeerd.

En volgende maand moeten we dus weer ’gezellig’ samen aan tafel. Maar gaan er een paar glazen wijn in, dan gaat het vaak ook mis. Dan vertellen ze dat het toch ontzettend jammer zou zijn als onze kinderen de Nederlandse tradities niet meer zouden meekrijgen. Het levert me bij voorbaat al stress op. Ik wil dit voorkomen, maar wil het ook weer niet zo hoog laten oplopen dat er een - definitieve - breuk ontstaat. Hoe pak ik dit aan?

Sabine: „Dit is waarschijnlijk voor velen een herkenbaar probleem. Belangrijk is denk ik dat jij en je man er hetzelfde instaan. Hij zal willen voorkomen dat er ruzie ontstaat met zijn ouders, maar ik neem aan dat jullie voor de kinderen wel dezelfde ’opvoedkoers’ willen varen. Dus kan hij misschien een keer met zijn ouders praten en vertellen dat jullie ervoor kiezen om de kinderen op een bepaalde manier op te voeden. Met jullie eigen overtuigingen en visie. En vragen of zij dat willen respecteren.

Zijn ze niet van plan om zich een beetje gedeisd te houden, dan zou je bijvoorbeeld alles in jouw omgeving kunnen organiseren. Want in jouw huis gelden jouw regels. Toch? En dat ’verkoop’ je dan onder het mom dat je je schoonouders wilt ontlasten. Heel jammer dat het kennelijk onmogelijk lijkt om dit soort kwesties buiten het gesprek te houden. Het niet met elkaar eens zijn op bepaalde vlakken, hoeft geen onoverkomelijk probleem te zijn, toch? Ik wens je hoe dan ook alvast fijne feestdagen!”

Heb je ook een vraag voor Lieve Sabine? Stel deze dan hier anoniem!