Laat ik voorop stellen dat ik heus wel weet dat dik zijn niet gezond is. Ik zorg dat mijn gewicht niet de spuigaten uitloopt. Ik waak ervoor dat de weegschaal niet boven de 80 kilo komt. Dat vind ik met een lengte van 1.72 meter voor mezelf nog een acceptabel gewicht. Ja dan heb ik een BMI van 27, maar hé, ik ben een volle vrouw, met curves.

Borstvergroting

Na als tiener continu uitgescholden te zijn voor ’tante Sidonia’ en ’wandelende tak’, ben ik dolblij met de rondingen die na mijn zwangerschappen aan mijn lijf zijn blijven kleven. Ik koester ze! Net als de borstvergroting die ik mezelf cadeau heb gedaan, toen mijn ’meisjes’ na de borstvoeding waren geslonken tot zielige theezakjes. Na jaren ongelukkig te zijn geweest met mijn lijf, ben ik nu dus blij met wat ik in de spiegel zie.

Maar met de aanblik van mijn man ben ik tegenwoordig niet zo happy meer. Hij was altijd zo’n lekker zachte teddybeer. Op onze eerste date viel ik meteen als een blok voor hem toen hij me als begroeting een stevige knuffel gaf. Die grote man, met dat bouncy buikje; wat voelde dat heerlijk aan! Ik voelde me meteen gekoesterd en beschermd. Op dat moment wist ik: ’Hij wordt de vader van mijn toekomstige kinderen’. Gelukkig dacht hij daar hetzelfde over, dus we vormen al jaren een leuk gezin met onze twee zoons. Tot corona dan…

Ic

We waren altijd levensgenieters: leuke tripjes, gezellige etentjes, zomerse barbecues met vrienden… Maar daaraan is dus sinds de lockdown een abrupt einde gekomen. „Misschien is dit een goed moment om het even wat rustiger aan te doen met het eten en de alcohol”, zei manlief. Dat het aantal zwaarlijvige mannen op de ic opvallend hoog bleek, was voor hem extra motivatie om ineens elke dag een uur buiten te gaan rennen. Terwijl hij daarvoor al moe werd als hij alleen naar sport op de televisie kéék. Ik moest er een beetje om lachen.

’Dat waait vast wel weer over’, dacht ik. Maar het tegendeel is waar. Hij is het steeds leuker gaan vinden, helemaal omdat de kilo’s eraf vlogen. Het is ongelooflijk: hij snoept en snackt niet meer, drinkt geen druppel alcohol en is inmiddels 20 kilo afgevallen! Van zijn zachte teddyberenbuik is niets meer over. Ik zou daar natuurlijk blij mee moeten zijn, maar ik vind er eerlijk gezegd niets aan. Met dat ingevallen koppie wordt-ie er niet knapper op. En ik vind ons leven ook een stuk minder leuk, want gezellig met een wijntje en een kaasplankje bankhangen, of borrelen met bitterballen op een terras wil hij niet meer.

Stiekem

Nu de sportscholen open zijn, wil hij zelfs voor de sixpack van de Men’s Health-cover gaan. Maar het ergste is dat hij ook steeds meer op mij begint te letten. Zo irritant, dat ik me ineens niet goed genoeg meer voel en zelfs stiekem aan het snacken sla als hij even niet kijkt. Ik vond ons leven altijd heerlijk; ik vond hem leuk en hij vond mij leuk. Maar ineens lijkt daar weinig van over. Ik weet eerlijk gezegd niet of ik zo nog met hem wil doorgaan. Misschien moet ik maar eens op zoek naar een gezellige fluffy man die mij wél goed vindt zoals ik ben!

Deze ’Opgebiecht’ staat in het nieuwe VROUW Magazine (iedere zaterdag bij De Telegraaf). Als premiumlid kun je het ook (soms al eerder) online lezen.