Anouk houdt vragend de deur van haar hotelkamer open. Ik twijfel: moeten we wel willen vrijen of doelt ze daar niet op? Omdat ik daar de woorden niet voor kan vinden, maak ik een vragend gebaar. Blijkbaar een onduidelijk gebaar, want ze doet me verbaasd na. Daarbij valt de deur dicht en ze doet hem niet meer open. Jammer. Zachtjes bonk ik met mijn hoofd tegen de deur. Ik had me graag door haar laten overtuigen dat het wel een goed idee was. Teleurgesteld druip ik af naar mijn kamer.

Ruzie met Sara

Ik begrijp vrouwen niet meer. Een paar weken geleden trof ik een huilende Sara op kantoor. „Het spijt me zo”, snotterde ze. Het kost me 10 minuten van tissues aanreiken, haar haar strelen en een glas water halen voor ik begreep wat haar zo speet.

Sara was een paar weken geleden compleet van slag geraakt van onze ruzie in de hotelbar. Ze was rechtstreeks van dat weekend naar haar Tinderliefde gegaan om stoom af te blazen. Ik wist niet dat ze die had. Blijkbaar wilde ze snel weer aan de man. „Kijk, dit is Rogier.” Ik bekeek de foto’s van een jongen voor een Porsche en in een geavanceerde keuken. Het leek mij een drol, maar hij maakt haar blij dus ik zei dat het mij een aardige vent leek. Daar ging ze nog harder van huilen. „Niet aardig?” vroeg ik onschuldig.

„Jawel. Heel aardig.” En heel vruchtbaar, want wat mij in al die maanden niet is gelukt, lukt lucky Rogier in één nacht: Sara is zwanger. Oef. Dat is best een dingetje, maar ik hield mijn gezicht in de plooi. „Wat fijn voor je”, zei ik zo opgewekt mogelijk. En daar draaide Sara van door. Waar ik de gore lef vandaan haalde om dat tegen haar te zeggen? Of ik misschien niet goed bij mijn hoofd was? En dat onze relatie blijkbaar weinig voor mij heeft betekend. Gelukkig zit ik nu met Anouk in Brussel en hoef ik even niet aan Sara en de baby te denken.

De tweede dag van onze zakenreis klap ik om 8 uur ’s avonds vermoeid, maar tevreden mijn laptop dicht: „Zal ik een tafel in het restaurant reserveren of wil je liever iets van roomservice?” Tot mijn verbazing kiest Anouk voor het laatste: „Ik heb geen zin om mezelf op te tutten.”

Gevoelige plekjes

En zo zitten we iets later aan de gestoomde vis (zij) en gebakken biefstuk (ik). „Zullen we een gezamenlijke rekening openen?” stel ik voor. Onze dochter Lente blijkt kosten bij ons allebei te declareren. Als we alles voor de kinderen van één rekening betalen, voorkomen we dit soort geintjes.

„Prima, dan kan ik weer rustig slapen”, antwoordt Anouk als ik heb uitgelegd wat de bedoeling is.

„Hoe heb je vannacht geslapen?” vraag ik.

„Ik heb nog even liggen woelen.”

„Natuurlijk. Jij hebt altijd moeite met andere bedden. De tweede nacht gaat altijd beter”, troost ik.

„Ja, het was onwennig. Maar ik lag ook te woelen om ons.”

„Om ons??”

„Ja. het was een beetje raar zoals gisteravond plotseling eidigde. Ik wilde je nog meevragen voor een slaapmutsje, maar de deur viel dicht. Ik heb nog even getwijfeld of ik je weer terug zou roepen, maar het leek me toch beter om het niet te doen.”

„Beter?” vraag ik.

Anouk knikt: „Ik vind de situatie tussen ons verwarrend. Het ene moment vechten we elkaar de tent uit, maar de laatste maanden gaat het juist de hele andere kant op. Jou uitnodigen op mijn kamer, voelde als een uitnodiging in mijn bed.”

„Okeeee.” We zwijgen allebei even. Anouk had dus hetzelfde gevoel als ik. „Je hebt me al een keer in je bed uitgenodigd.”

„Echt?”

„Op die avond met de goede wijn uit de kelder.”

Ze giechelt. „Toen werd ik tipsy.”

„Precies. En toen heb je mij uitgenodigd in je bed, maar daar ben ik niet op ingegaan. Je was dronken, dus ik wist niet zeker of je dit nou echt wilde.”

Anouk kijkt me lachend aan: „Heb jij dat echt gedaan?”

„Ja, ik heb je op bed gelegd en toen ben ik weggegaan.”

„Gentleman.”

„Dat dacht ik ook.”

„Mag ik u daarvoor bedanken.”

„Volgaarne.” Anouk staat op en loopt naar me toe. Ze buigt zich voorover, pakt mijn gezicht beet en drukt haar lippen op de mijne. Automatisch open ik mijn mond en onze tongen draaien hun vertrouwde rondjes. Heerlijk. Eerst zachtjes en aftastend; daarna sneller.

Ik sla mijn armen om haar heen en streel haar zalige billen. Dan trek ik haar op schoot en zoen hongerig verder. Mijn hand glijdt in haar jurk, terwijl mijn mond op zoek gaat naar de gevoelige plekjes in haar hals. Ze vindt het heerlijk als ik die kus. Nog steeds. Ze gromt tevreden. „Gelukkig”, denk ik: „Ik begrijp vrouwen weer.”

De volgende ochtend word ik alleen wakker.

Wil je niets van VROUW missen? Speciaal voor de trouwste lezeressen versturen we elke dag een mail met al onze dagelijkse hoogtepunten. Abonneer je hier.