Zo zit Hanneke (27) al jaren werkloos thuis met een bijstandsuitkering. Ze is een paar keer met een opleiding gestart, maar heeft nooit iets afgemaakt. Echte vrienden heeft ze niet, behalve dan een seksuele relatie met een getrouwde man die verslaafd aan drank is. De meeste tijd besteedt ze aan haar hond. Met haar familie wil zij geen contact meer omdat niemand haar begrijpt.

Nadere analyse

Met dit verhaal komt Hanneke bij mij op het spreekuur: "Ik slaap slecht, voel mij uitgeput, er komt weinig uit mijn handen en ik voel mij daardoor ongelukkig." Bij nadere analyse blijkt dat Hanneke nooit voor 12 uur opstaat, op onregelmatige tijden eet en daardoor alles behalve een normaal dag-nachtritme heeft.

Nu zou het theoretisch mogelijk zijn om als hulpverlener Hanneke stap voor stap mee te nemen in een gezondere levensstijl. Maar in de praktijk is dat een heilloze weg. Simpelweg omdat er niets is wat ik zou kunnen zeggen wat Hanneke zelf nog niet weet.

Alleen zij zelf heeft het in de hand om een normaler leven te leiden. Wie stelselmatig het leven vermijdt, kan gezien worden als iemand met een psychisch probleem. Maar met het zoeken van therapeutische hulp wordt de oplossing van het probleem alleen maar op de lange baan geschoven.

Negatief zelfbeeld

Een ander voorbeeld is Iris (22). Zij komt op mijn spreekuur omdat zij, zoals zij zelf zegt, een negatief zelfbeeld heeft. Iris vindt zichzelf te klein en lelijk. Dit terwijl zij - net als haar vriendinnen - ook weleens verkering zou willen hebben.

Er zijn genoeg jongens waar zij interesse in heeft, maar uit angst voor afwijzing loopt zij altijd weg als een jongen naar haar kijkt. Ze ziet het als een onmogelijkheid dat een jongen naar haar zou kunnen kijken omdat hij haar aantrekkelijk vindt.

Vallen en opstaan

Tegen Iris zeg ik: "Het probleem is niet jouw negatief zelfbeeld, maar jouw weigering om deel te nemen aan het leven zelf. Alleen van vallen (afwijzing) en opstaan (leren incasseren) leer je dat er ook zoiets bestaat als succes (in de liefde). En de eerste jongen die wel wat in jou ziet, zal jouw zelfbeeld per direct doen kantelen. In therapie gaan is dus eigenlijk alleen maar uitstel van executie.

Meer dan eens wordt tegenwoordig een therapeut ingeschakeld om zelf niets te hoeven doen. Alsof daardoor het leven gemakkelijker wordt. Nee, het leven is en blijft moeilijk. Maar alleen door te 'doen' kun je als mens de kunst van het leven onder de knie krijgen. Het leven zélf is de therapie.

Jij op VROUW.nl

Schakel jij zelf weleens hulp in? En heeft het geholpen?

Vertel het ons hier!