Ik begin zelfs Alexander Pechtold te missen

De droom van gisternacht wil ik u echter niet onthouden. Ik was te gast bij Barend & Van Dorp. Die talkshow werd weliswaar veertien jaar geleden voor het laatst uitgezonden, maar dromen zijn nu eenmaal tijdloos en talkshows zijn tegenwoordig best weer een dingetje. Ik werd door de heren onderworpen aan een politieke dilemmatest, waarbij ik steeds moest kiezen tussen twee mogelijkheden. Hou u vast. „VVD of D66?” vroeg Henk bars. „VVD”, antwoordde ik. „PVV of D66?” „PVV.” „PvdA of D66?” „PvdA.” „GroenLinks of D66?” „GroenLinks.” En Frits maar olijk grijnzen. Werd ik toen badend in het zweet wakker? In het geheel niet. Ik sliep heerlijk verder en stelde de volgende ochtend vast dat het hier géén Marco Borsato-droom betrof: ik zou dezelfde antwoorden hebben verstrekt wanneer Frits en Henk die vragen mij in werkelijkheid hadden gesteld. Het restant van de droom zal ik u besparen. We waren ineens met z’n drieën tussen tientallen nijlpaarden aan het waterskiën, dus laat verder maar. Wel wil ik benadrukken dat de tijden drastisch zijn veranderd. Als zestienjarige scholier heb ik nog, zeer onder de indruk van Hans van Mierlo, foldertjes voor D’66 uitgedeeld (toen nog met een apostrof). Nu vind ik het zo’n verschrikkelijke partij, dat ik zelfs nog eerder op GroenLinks zou stemmen. De arrogantie van het huidige D66 is stuitend, net als het dédain en de betuttelingszucht waarmee die club het volk bejegent. De hypocrisie van veel aanhangers is bovendien ongekend. Onder Rob Jetten is het klimaat politiek issue numero 1 geworden, terwijl onlangs een onderzoek uitwees dat D66-stemmers het vaakst aan boord van een vliegtuig stappen. Ik begin zelfs Alexander Pechtold te missen. D66 werd destijds opgericht om de kartelvorming van de traditionele partijen te breken en de maatschappij eindelijk eens flink af te stoffen. Moet je nu zien: zeker in de juridische en de universitaire wereld en die van de media hebben D66’ers zich talloze hoge posities verworven, die ze nooit meer uit zichzelf zullen opgeven. Alle kroonjuwelen van toen zijn in de prullenbak gegooid, alles is bij het oude gebleven. Nou ja... alles... Nu willen ze ineens drugsgebruik legaliseren, omdat het toch nauwelijks nog te bestrijden is (tip: lees de laatste online-column van Kitty Herweijer voor de Telegraaf over dit onderwerp). Binnenkort in het D66-theater: legalisering van moord en doodslag. Dat is immers ook nauwelijks nog te bestrijden. Wat jullie, Frits en Henk?