De Amerikaanse raketaanval op een Syrische luchtmachtbasis markeert een belangrijke trendbreuk in het beleid van de nieuwe president Donald Trump. In zijn verkiezingscampagne benadrukte de Republikein nog dat de Verenigde Staten zich minder zouden moeten bezighouden met de problematiek in het Midden-Oosten. Nu slaat Trump een activistische koers in. De aanval is een doelgerichte reactie op de gifgasaanval van het Syrische bewind en als zodanig verdedigbaar. Hoe lang wordt er al niet geroepen dat de westerse wereld moet ingrijpen? Tegenstanders benadrukken dat een oplossing voor de crisis in het land alleen aan de onderhandelingstafel kan worden gevonden, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit tot dusver niets heeft opgeleverd. In theorie kan een harde Amerikaanse opstelling overleg juist in een stroomversnelling brengen. Dat vereist wel een consequent beleid vanuit Washington. Als Trump zijn ’streep in het zand’ niet blijft verdedigen, dan zal de vuistslag van deze week gaandeweg aan kracht inboeten. En los van de bereidheid weer in te grijpen: wat is zijn plan voor een ’nieuw’ Syrië? Ook de bondgenoten van de VS, waaronder Nederland, moeten hier goed over nadenken nu ze – in min of meerdere mate – hun steun hebben uitgesproken voor militaire actie in het wespennest Syrië.
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/eb24c2ee-732a-11ea-a215-02d2fb1aa1d7.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/df34371c-70c3-11ea-b588-02d2fb1aa1d7.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/e5cf6af6-70c3-11ea-b2a2-02c309bc01c1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/f727dcc6-6b4a-11ea-98db-0255c322e81b.jpg)
