Turkije hoort niet thuis in de NAVO

In Nagorno-Karabach laait het etnische conflict weer op. Nagorno-Karabach is een gebied binnen de voormalige Sovjetrepubliek Azerbeidzjan aan de Kaspische Zee. Azerbeidzjan behoorde, net als Turkmenistan, Tadzjikistan of delen van Georgië en Oezbekistan, tot in de 18e eeuw tot het Perzische rijk. Het verdrag van Torkamanchai (1828) maakte een einde aan de Russisch-Perzische oorlogen. Zo kwamen miljoenen moslims onder de heerschappij van Rusland te vallen. De opvolger van het tsaristische Rusland ging op dezelfde voet verder. Er ontstonden dus twee Azerbeidzjans: het Azerbeidzjan van Rusland (later de Sovjet-Unie) en Azerbeidzjan (twee grote provincies) in Iran. Maar ook de Turken voelen zich verbonden met Azeri’s, vanwege de verwantschap tussen hun talen. Om die redenen is de kwestie van Nagorno-Karabach een explosief vraagstuk. De erosie van de Sovjet-Unie veroorzaakte al in 1988 een conflict tussen Azeri’s en Armeniërs in Nagorno-Karabach. Uiteindelijk werd Nagorno-Karabach een autonoom gebied binnen Azerbeidzjan, wel onder sterke invloed van buurland Armenië. De rust was wedergekeerd. Opnieuw is het gewapende conflict tussen Armeniërs en Azeri’s opgelaaid. Turkije speelt in tegenstelling tot twee decennia eerder een belangrijke rol in het conflict. Zelfmoorddrones Volgens verschillende gezaghebbende bronnen zou het regime van president Erdogan een aantal Syrische jihadistische huurlingen naar Azerbeidzjan hebben gestuurd om te vechten tegen Armeniërs. Bovendien zou Erdogan kamikazedrones (Bayraktar-TB2) aan Azerbeidzjan ter beschikking hebben gesteld. In het Midden-Oosten noemt men dit soort drones zelfmoorddrones, omdat ze na het vinden van hun doelwit tot ontploffing worden gebracht. Een jihadistische drone! De Bayraktar-TB2 wordt ook ingezet in Libië en in de oorlog tegen de Koerden in Oost-Turkije. Turkije produceert (eigenlijk monteert) deze drones. De technologie daarvoor en de cruciale onderdelen komen uit Canada. Het Canadese bedrijf L3Harris Technologies is een privaat bedrijf, dat wapensystemen en radars produceert voor staten. Nadat was gebleken dat L3Harris de leverancier is van de technologie en de onderdelen voor het bouwen van militaire drones aan Turkije die in Nagorno-Karabach worden gebruikt, verbood de Canadese regering de export ervan aan Turkije. Het Canadese bedrijf leverde de technologie en onderdelen van de drone met een legitieme reden, namelijk de NAVO. Nu worden deze echter ingezet in een etnisch conflict. Het buitenlandbeleid van Erdogan draagt weinig bij aan het welzijn van Turken. Erdogan brengt daarmee zijn eigen bevolking en de NAVO in grote problemen. Doordat Erdogan het S400-luchtafweer-raketsysteem van Rusland heeft gekocht, mag de Turkse luchtmacht niet over F35-straaljagers beschikken. Dom Tegelijkertijd is Erdogan zo dom, dat hij aan Azeri’s de NAVO-technologie levert, terwijl er ruim drieduizend Russische militairen in Armenië zijn. Armenië is een belangrijke bondgenoot van Rusland. De Russische regering bemiddelt nu tussen de strijdende partijen om het conflict beheersbaar te houden. Rusland kan uit geopolitieke en historische motieven Armenië niet in de steek laten. Als het conflict in Nagorno-Karabach uit de hand loopt, staat een NAVO-lid oog in oog met de enorme Russische militaire macht. Gaan wij het Turkije van Erdogan verdedigen tegen het Rusland van Poetin? Dat hoop ik niet. Dat is het recept voor een wereldoorlog. De Turkse sultan skiet vaak buiten de skipiste. Dat kan hij doen, omdat de EU zich laat gijzelen door een immigratiepact (Turkijedeal) met Erdogan. In plaats van de eigen buitengrenzen streng en desnoods met militaire middelen te controleren, besteedt de EU de bewaking van haar buitengrenzen uit aan een islamitische sultan, die ook nog aan grootheidswaanzin lijdt. Het Turkije van Erdogan hoort niet bij de EU, maar evenmin bij de NAVO. Bij Turkije beginnen de buitengrenzen van Europa en de NAVO met de islamitische wereld. Hier staat het bestaansrecht van de EU en de NAVO op het spel. Alles wat het Turkse regime doet, is in strijd met de basiswaarden waarop de NAVO en de EU zijn gebaseerd: democratie, mensenrechten, het voorkomen van oorlogsmisdaden, persvrijheid, godsdienstvrijheid et cetera. Erdogan beheerst de techniek van balkanisering. Het Turkije van sultan Erdogan hoort niet thuis in de NAVO.