De oudste zus van de grootvader van mijn vrouw was een fanatieke anarchiste. Vlak nadat Lenin in 1917 de macht greep om de socialistische heilstaat op aarde te vestigen, beklom ze als idealistische 18-jarige de kerkkoepels in de stad Brjansk om de Russisch-orthodoxe kruizen er vanaf te trekken. Alles - zowel de mensen als de symbolen van de vroegere tsaristische wereld - moest in de rode furie kapot worden gemaakt, gedood. De gruwelijke uitbuiting van miljoenen mensen onder de tsaren is niet goed te praten. De opstand was begrijpelijk. Maar het is zaak te beseffen waartoe de revolutie leidde: zuiveringen onder Stalin van miljoenen. Showprocessen. Siberische strafkampen. Het begon met woorden („Weg met de uitbuiters!”) en het eindigde met vernietiging, de dood. Geen zinnig mens kan discriminatie op grond van afkomst, ras, seksuele geaardheid of anderszins billijken. Toch rijst de vraag of zij die actief meedoen aan de Black Lives Matter beweging en hun aanhangers wel beseffen waartoe hun woorden en daden kunnen leiden. Vlak na de revolte van 1917 werden in mijn straat in Sint-Petersburg adellijke lieden uit hun huizen gesleept, door revolutionairen gedwongen de straten te vegen, wc-brillen te likken. Op de openbare vernedering volgde vaak een nekschot. De slachting gold als inspiratie voor de Rode Gardisten tijdens de Culturele Revolutie in China, waarbij ’vijanden van het volk’ met goedkeuring van een glimlachende Mao werden vernederd, gemarteld, gedood. De recente taferelen uit de VS van blanke agenten die op hun knieën vallen, zich laten vernederen, schuld bekennen omdat ze wit zijn, zijn een echo van de showprocessen in de jaren 30 onder Stalin, waar hij zijn tegenstanders liet bekennen vijanden te zijn van het volk, om daarna te worden afgemaakt. De BLM-beweging bewijzen we een dienst door alle vormen van discriminatie te veroordelen, door de daad bij het woord te voegen. Dat vooral. Maar laten we ons hoeden voor de moderne vaandeldragers van de dood.
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/dcef62b8-b143-11ea-8294-02d1dbdc35d1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/f88857aa-7e43-11eb-b53b-02d1dbdc35d1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/e984792c-7e44-11eb-b351-02c309bc01c1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/bbbb2f2e-78c0-11eb-a3cf-02d2fb1aa1d7.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/9db04220-78c1-11eb-b01a-02d2fb1aa1d7.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/a6a89d8c-7c0e-11eb-9c01-0255c322e81b.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/731de08c-7ba8-11eb-b19b-02d1dbdc35d1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/a2e29eec-76ef-11eb-bcbb-0217670beecd.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/7a2d880a-7559-11eb-a3c4-02d1dbdc35d1.png)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/7992be6a-72ca-11eb-b3a4-0217670beecd.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/9b7bace6-71d8-11eb-b011-0255c322e81b.jpg)