Mijn 2019: Een wonder

Mijn eerste jaar voor de klas. Rotterdam West. En dat heb ik geweten. Volle bak, plusminus 40 leerlingen. Geen idee hoe ik dat moest aanpakken.

Daar zat ik dan op mijn hoge lessenaar. Op de achterste bank zat een bedeesd, stil meisje. Dit was in 1955. Na drie jaar verliet ik de havenplaats. Nooit meer wat van dat meisje gehoord.

Vijf jaar geleden kom ik haar tegen op social media. Nu is ze weduwe en mijn geweldige vrouw is mij vier jaar geleden ontvallen.

Een maand geleden hebben we bij elkaar de ring aangeschoven. Erg gelukkig met elkaar. We wandelen, fietsen op onze e-bike en nog veel meer.

Om de 14 dagen komt ze naar de Veluwe met het openbaar vervoer, want ze woont nog in Rotterdam. Een wonder. Deze maand word ik 86.

A.L. Troost, Elspeet