Laat doden rusten

Juliana was onze koningin, en daar waren wij, het Korps Mariniers best trots op. Vele erewachten op Soestdijk en bij de Ridderzaal. Alweer een broodschrijver die het nodig vindt om de privésfeer van het toenmalige koninklijke gezin te gaan uitdiepen. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Wat heeft het voor zin om mensen die overleden zijn nog lastig te vallen. Irene heeft haar bedenkingen en wij ook. Laat de doden rusten.

H. Breevoort, Overberg