We zitten middenin een staatsgreep van alarmisten

Het wapen bij politici en activisten heet ’het klimaat’. Dat moet gered worden voordat de aarde koorts krijgt, zo luidt de gedachte. Het klimaat, ofwel de conditie van de atmosfeer en de zeeën, is alomvattend en dus moeten er alomvattende keuzen gemaakt worden, zo denken de boven ons gestelden. Nederland heeft de meest effectieve agrarische industrie in de wereld. Op een klein oppervlakte worden enorme resultaten geboekt. Vijftig jaar geleden waarschuwde de Club van Rome dat een groot deel van de mensheid zou omkomen van honger en dorst, maar mede door Nederlandse boeren en Nederlandse wetenschappers in Wageningen, die misschien wel de allerbeste landbouwuniversiteit in de wereld (ja, allemaal superlatieven) vormen, hebben dat met kennis en creativiteit voorkomen. Ik heb de indruk dat de nakomelingen van de Club van Rome dat eigenlijk verschrikkelijk vinden. Hun wraak is vervat in het huidige klimaatalarmisme. Het is onmogelijk om binnen de tijdsvakken die de boven ons gestelden hanteren iets zinnigs te zeggen over zoiets complex als klimaatveranderingen, die zich over duizenden, tienduizenden jaren uitstrekken. Als voorbeeld geldt nu Australië, waar gigantische branden woeden – de alarmisten wijten dat aan het klimaat, maar er zijn talloze wetenschappers die zeggen dat het regelmatig verschrikkelijk brandt in Australië en dat pyromanen en foutief bosbeheer aan de huidige ellende hebben bijgedragen. Ik probeer de sceptici te volgen en vind bij hen vaak redelijke argumenten terwijl ik zie dat de alarmisten hijgerig achter de ergste voorspellingen aanjagen en de totale transformatie van onze wereld nastreven. Het doel is een groene heilstaat en die is alleen mogelijk wanneer we onze vrijheden opgeven en de macht over de inrichting van de samenleving aan de boven ons gestelden overlaten. De boven ons gestelden kunnen zelf hun claims niet naleven. Klimaatpaus Timmermans leidt een leven dat een bovenmatig grote CO2-voetafdruk achterlaat. Ook de klimaatprofetes Greta veroorzaakt enorme hoeveelheden CO2; waar denkt ze dat de hypermoderne zeilboot waarmee ze de overtocht naar Amerika maakte van geproduceerd is – hout? De boven ons gestelden maken gebruik van privéjets, limousines en als ze elektrisch rijden, maken ze zichzelf wijs dat ze groen bezig zijn, terwijl er in Nederland – in weerwil van de misleidende reclame van energiebedrijven – niet zoiets als groene elektriciteit bestaat. Aan de Nederlandse burgers is nooit de vraag voorgelegd of we bereid zijn met de stikstofproblematiek te leven. Misschien zeggen we wel: als dat de prijs is voor het in stand houden van zo’n indrukwekkende landbouwproductie, dan moeten we daar mee leven. Misschien moet je die normen niet aan een samenleving opdringen waarin natuurlijke natuur niet voorkomt: alle natuur in Nederland is ’man-made’, en waar het natuurlijk lijkt, gaat het om parken die beheerd en onderhouden worden. Moeten bij ons dezelfde normen gelden als bij grote landen als Frankrijk en Duitsland? Hebben we hierover gediscussieerd? Verdubbeling van levensverwachting De levensverwachting in Nederland is sinds 1850 verdubbeld, ondanks stikstof- en CO2-uitstoot, en neemt alleen maar toe. Onze gezondheid is niet verslechterd door de industrie of door de landbouw of verkeer – we zijn gezonder dan ooit. Het voedsel is onvergelijkbaar gevarieerder, voedzamer en hygiënischer dan ooit in de menselijke geschiedenis. De gevaren die er volgens klimaatalarmisten zijn, zijn gebaseerd op computervoorspellingen en die hebben er tot nu toe – ik volg de sceptici – naast gezeten en de meetbare veranderingen qua ernst overschat. Hoe willen wij onze samenleving inrichten opdat onze kinderen en kleinkinderen een leven kunnen leiden dat nog minder door honger en dorst en ziektes en lijden wordt beheerst dan nu al het geval is? Vanzelfsprekend gaan we niet onnodig de atmosfeer en de zeeën bevuilen, en waar dat gebeurt moeten we zorgen voor verbeteringen. Maar de gedachte dat we een onvoorstelbaar complex fenomeen als ’het klimaat’ kunnen beïnvloeden door het reguleren van CO2-uitstoot, is, ik zeg het de sceptici na, kolder. En toch gaan we op basis van die gedachte onze wereld op z’n kop zetten met de invoering van achterhaalde technieken als wind- en zonnekracht en de afschaffing van moderne technieken als schone dieselmotoren en nucleaire energie. En tegelijkertijd wordt ons niets gevraagd. De boven ons gestelden claimen meer te weten, en moreler en ethischer te handelen. We zitten midden in een staatsgreep van alarmisten en soms piepjonge ondergangsprofeten, met als echt gevaar het verlies van onze vrijheden en welvaart.