Ook nu is er nog een linkse botsing

Ikzelf koos voor de democratische tak van de arbeidersbeweging, de sociaaldemocratie. Dit jaar ben ik 25 jaar lid van de PvdA. Mijn opa had ook wat met duiven. Zoals veel Jordanezen toen. Velen hielden duiven. Mijn opa niet. Hij voerde ze wel dagelijks. Als hij de deur uit kwam zwermden ze naar hem toe vanuit alle nissen en goten. Ikzelf heb in de coronatijd een provisorische hang-out op mijn dak ingericht. Omdat ik er ook vaak ontbijt of lunch trekt dat duiven aan. Een van de duiven is Huub. Huub is door iets te pakken genomen en miste zijn staartveren en kon een van zijn knalrode pootjes niet gebruiken. Huub hupte daar waar zijn vrienden parmantig liepen. Ik won Huubs vertrouwen met broodkorsten en rijst en al snel was hij vaste bezoeker. Soms ook de enige. Hij plofte na het eten eerst naast mij neer om wat te chillen en sinds kort doet hij dat ook soms op mijn knie. Oogjes dicht. Totaal ontspannen. Duivenliefde Mijn opa zaliger en ik hadden de genen van dierenvrienden en hebben sinds kort ook specifiek duivenliefde gemeen. Het links dat mijn opa aanhing was hem met de paplepel ingegoten. Het was het totalitaire links. De sympathie had hij zoals velen door het communistische verzet. Zijn „communisme” ging niet over terreur maar over solidariteit en eerlijk delen. En mijn opa zou ook eerlijk hebben gedeeld als hij geld had gehad. Zo was mijn opa. Mijn links gaat ook over solidariteit maar over een andere boeg. Democratie en een open markt horen bij mijn variant. Individuele vrijheid ook vooral. Ik wil alleen de harde kanten van het doorgeschoten marktdenken minder hard maken zodat meer mensen van onze welvaart kunnen profiteren. De sociale markteconomie. Amerikaanse spelregels Ook nu is er nog een botsing tussen totalitair links, waar mensen nogal bruut worden ingedeeld op ras en geaardheid en het links waar de mens belangrijker is dan zijn of haar pigment of geaardheid. Waar iemands talent en karakter belangrijker zijn dan de „groep” waartoe iemand volgens de nieuwe Amerikaanse spelregels behoort. De duif Huub maakt grote medische vorderingen. Zijn linkerpootje weet hij steeds beter te gebruiken en zijn staartveren groeien tot mijn verbazing weer aan. Omdat Huub er zo ongeveer het meest gemiddeld uitziet van alle duiven op het dak vraag ik me af of ik mijn nieuwe vriendje nog wel zal herkennen wanneer hij helemaal hersteld is. Ik troost me met de gedachte dat hij mij wel zal weten te vinden en nog wel vaker op mijn knie in slaap zal vallen. Huub is naast duif ook Huub. Een individu. Als ik met duif Huub op het dak zit bedenk ik me hoe leuk mijn opa dat zou vinden als hij nog had geleefd. Ik en duiven. Zou hij mijn variant van links waarderen wanneer hij onze website van vrijlinks zou lezen, over onze stroming die van individuele vrijheid uitgaat? Huub en ik denken van wel.