Inzet op respect en dialoog met islamisten is kansloos

Laat dit een les zijn voor alle verbindingsherauten en ’cultureel gevoeligen’ met hun fijnzinnige antennes voor beledigingen: aanslagen zijn geen incidenten in een verder beheersbare vrede met de politieke islam. Het is precies andersom: er zijn periodes van staakt-het-vuren in een permanente oorlog. Die strijd heeft ophitsing nodig. Mahathir Mohammed, oud-premier van Maleisië, kweet zich van die broederlijke taak door op Twitter te stellen dat moslims ’een recht’ hebben om Fransen te doden. Want: ’de Fransen moeten hun volk leren de gevoelens van anderen te respecteren’. Je hoeft geen oud-staatsman te zijn, bekend om zijn racistische opvattingen en zijn steun aan Saddam Hussein, om respect aan terreur te verbinden. Dwaallicht Wim van de Camp doet het ook. Na de afslachting van Paty twitterde de gemotoriseerde CDA-er: ’Ik heb altijd geleerd dat je de vrijheid van meningsuiting prudent moet gebruiken. (…) Het bewust beledigen van andermans religie valt daar in mijn ogen niet onder.’ Ach Wim, leer eens wat. Dat vrijheid prudent moet zijn is een antidemocratisch misverstand. Ooit je partijleider geboden prudent op campagne te gaan? Ooit een boekhandel, theater of museum bezocht voor prudente kunst? Ooit om prudente satire gelachen? Moreel zit je ook fout, Wim. Als iemand die niets misdaan heeft onthoofd is uit naam van de religie die respect eist, is het buitengewoon onsmakelijk om mee te heulen met de respecteisers. Dat maakt je behalve een hork ook een nuttige idioot die fatwa’s witwast. Gevaarlijk Zo’n manipulatieve respecteis is gevaarlijk. Ze frustreert de bestrijding van de politieke islam, omdat velen geneigd zijn die over te nemen als verbindende waarde. Kort na de moord op Paty verkondigde docente Maatschappijleer Lucelle Comvalius bij De Vooravond dat ’de vrijheid van meningsuiting ophoudt bij het bewust kwetsen’. Alsof Paty, haar empathische collega, bewust kwetste. Comvalius had geen sjoege hoe grievend haar opmerking was voor Paty’s nabestaanden. Bewust kwetsen mag kennelijk, als je maar politiek correct uit je nek kletst. Naast verbijstering oogstte Comvalius ook bijval op de sociale media: haar woorden waren velen ’uit het hart gegrepen’. Een blijk van collectieve domheid. Ook terreurdeskundige Annemarie van de Weert maakte het bij Een Vandaag bont: zij ratelde over Macron die schuldig zou zijn aan polarisatie in de islamitische wereld en stelde dat Frankrijk zoveel aanslagen kent ’omdat Fransen chauvinistisch’ zijn. Daarmee zijn de valse verwijten van gewelddadige islamisten salonfähig gemaakt. ’Spierballentaal’ Ook Dit is M wilde niet achterblijven in wegkijkjournalistiek. Daar schoof leraar Karim Amghar aan om ’verbinding’ door ruimte voor islamisten in de klas te preken. Macron moest stoppen met zijn ’spierballentaal’, want daardoor gingen jongeren radicaliseren. Corrigeerde Margriet van der Linden deze waanbeelden? Welnee, ze acteerde verbijstering, alsof ze na decennia journalistieke ervaring nog niet begreep wat de ene terreurdaad met de ander te maken had. Aan tafel werd besloten dat ’dialoog’ de oplossing was. Eigenlijk zitten islamisten en verbindingprekers op een lijn. Beide groepen geloven in sprookjes. De islamisten willen een wereldwijd kalifaat waarin de middeleeuwse islam huishoudt. De verbinding-utopisten zweren bij een rimpelloze toekomst waarin terroristen als lammetjes uit de kast komen als je maar respect voor hun visie toont. Je kunt de islamisten kansloos achten, want onze democratie zou sterker zijn. Maar dat is achterhaalde hoogmoed. De politieke islam wordt al decennia gefinancierd door dictaturen uit de Arabische Golf. Ze hebben IS geschapen, een mislukte staat, maar wel een gruwelijke blauwdruk voor het beoogde wereldkalifaat. De inzet op respect en dialoog met islamisten is kansloos. Respect is voor hen synoniem aan onderwerping. Voor wat je weggeeft onder dreiging van geweld, krijg je niets humaans terug. Niet opgeven Op de vraag hoe het Westen zich moet verdedigen, antwoorden deskundigen steevast dat we ’onze manier van leven’ nooit moeten opgeven, want dat is precies wat terroristen willen. Ook dat is achterhaald. ’Onze manier van leven’ is al verminkt door terroristen en hun goedpraters. Bij ’onze manier van leven’ horen tegenwoordig onthoofdingen, steekpartijen, fusillades op redacties en in theaters, aanslagen in het openbaar vervoer, de woekergroei van salafisme en heibel in de klas als daar ’onze manier’ onderwezen wordt. We verliezen automatisch vrijheid, omdat de politieke islam terrein wint. Een belangrijke verdedigingslijn tegen deze ellende is door schrijver Salman Rushdie treffend samengevat: ’Geen centimeter toegeven!’ Met fascisten valt immers niet te onderhandelen. Maar helaas, in bestuurlijk Nederland zetten de welwillende respectbrigades de toon.