Oplossing Insiya is verder weg dan ooit

Internationale kinderontvoeringen door ouders zijn misdrijven met een enorme impact voor de betrokken gezinnen. De slachtoffertjes zijn letterlijk het kind van de rekening. Ik schrijf deze column in Peru, waar ik straks met de politie, een plaatselijke rechter en een kinderpsycholoog een 12-jarig Nederlands jongetje met zijn vader probeer te herenigen. Samen met de redactie van het televisieprogramma Ontvoerd zijn we al ruim een jaar bezig het door de moeder ontvoerde kind terug te vinden en terug te geleiden naar Nederland. Of het daadwerkelijk lukt, is op dit moment nog ongewis en vooral afhankelijk van de medewerking van de plaatselijke autoriteiten. Haast net zo gecompliceerd is de situatie van de inmiddels 3-jarige Insiya Hemani, die door haar vader ruim een jaar geleden naar India werd gekidnapt. Handlangers van de vader sleurden de peuter uit haar huis in Amsterdam, propten haar in een auto en vlogen het meisje naar India. Samen met moeder Nadia proberen we een oplossing te vinden, maar het moment dat moeder haar kind weer in de armen kan sluiten, lijkt verder weg dan ooit. Nadia mist voor de tweede keer het kerstfeest met haar dochtertje. Deze moeder vecht al vijftien maanden als een leeuwin voor haar kind en laat geen legaal middel onbenut om aandacht te vragen voor de zaak. Steun Dat levert in ieder geval veel steunbetuigingen op. Zelfs minister-president Mark Rutte en de vorige minister van Buitenlandse Zaken Bert Koenders verklaarden eerder dit jaar onomwonden er alles aan te doen het contact tussen moeder en kind te herstellen. Die toezeggingen leidden helaas nog niet tot een concrete verbetering van de situatie. Vader Shehzad Hemani, een steenrijke Indiër, onthoudt zijn dochter nog steeds ieder contact met haar moeder. Hoe meer ik me in de zaak verdiep, hoe minder ik er overigens van overtuigd ben dat de woorden van Rutte en Koenders doordringen tot de lagere echelons van met name het ministerie van Buitenlandse Zaken. Nadia gelooft inmiddels niet meer in de mooie woorden van allerlei instanties. Toezeggingen worden niet nagekomen en soms lijkt er wel sprake van obstructie. Doet de regering er werkelijk alles aan deze ontvoering op te lossen of zijn de enorme economische en andere belangen van ons land in India belangrijker? Met name de Nederlandse ambassade in India blinkt niet uit in coöperatie en dan druk ik me voorzichtig uit. Fouten Nadia betrapte de ambassade er meerdere keren op heel belangrijke stukken zoals verzoekschriften die aan de rechtbank in India moesten worden overgedragen, niet of niet tijdig door te sturen. Hetzelfde geldt voor stukken uit het strafdossier, die het Openbaar Ministerie beschikbaar stelde. Het gaat dan om informatie over het strafbare gedrag van vader. Zonder die gegevens kan Nadia bij de civiele rechtszaak in India niet aantonen dat de stelling van vader dat hij zijn kind rechtmatig bij zich houdt, onjuist is. De ambassade leverde de stukken niet aan bij de rechtbank, maar verstrekte ze tegen de afspraak in aan de Indiase autoriteiten, waardoor ze niet tijdig op de juiste plaats belandden. Dan gebeurde er nog iets vreemds. De Amsterdamse politie en het OM doen hun werk zoals het hoort en zorgden dat enkele voortvluchtige mede-ontvoerders internationaal werden gesignaleerd. Dat leidde tot een arrestatie van een neef van de vader in Irak. Deze Sopariwala was bij alle voorbesprekingen over de ontvoering, haalde de vluchtauto op en is in de ogen van justitie mededader. Al deze feiten vermeldde de Amsterdamse officier van justitie keurig in haar dossier, dat ze via de diplomatieke post naar de Nederlandse ambassade in Bagdad zond. Daar verzuimde de liaisonofficier van de ambassade de stukken naar de Iraakse rechtbank te brengen, waardoor Sopariwala enkele weken geleden door de Iraakse autoriteiten weer naar India is gestuurd. Het Amsterdamse OM moet nu opnieuw een uitleveringsverzoek doen - dit keer aan de Indiase autoriteiten - maar de kans dat het land een eigen onderdaan uitlevert is nihil. Dreigbrieven Wat is hier aan de hand? Wat gebeurt er achter de schermen, wat moeder Nadia niet mag weten? De vader stuurt via zijn advocaat mr. Gerard Spong juridische dreigbrieven naar iedereen die zich met de zaak bemoeit. Zelfs premier Rutte kreeg een sommatiebrief, maar die laat zich daar toch niet door afschrikken mogen we hopen? Intussen speelt de vader van Insiya in India vooral de vermoorde onschuld, zoals blijkt uit een speciale aflevering van Ontvoerd, die vanaf vandaag gratis is te zien op het on-demand kanaal Videoland. Het magazine Wendy van mijn RTL-collega Wendy van Dijk bedacht bovendien een sympathieke actie om Insiya en Nadia met een digitale nieuwjaarskaart een hart onder de riem te steken. Zie voor meer informatie wendyonline.nl/nieuwjaarswens. Ik ondersteun deze actie van ganser harte en ik hoop u ook. De ontvoering van deze peuter mág niet in de vergetelheid raken. Volwassen mensen moeten met elkaar toch in staat zijn een kind een normale omgang met vader én moeder te gunnen en te geven? Reacties of tips? Mail naar: jvdheuvel@telegraaf.nl Reactie ministerie: Naar aanleiding van vragen aan het ministerie van Buitenlandse Zaken en deze column kwam een woordvoerster woensdagavond laat met de volgende reactie. „Het ministerie heeft alle rechtshulpverzoeken over de strafzaak in Nederland die door het ministerie van Justitie &Veiligheid zijn aangeleverd, direct doorgestuurd naar de Nederlandse ambassades. Vervolgens heeft de Nederlandse ambassade deze verzoeken zo snel mogelijk doorgestuurd naar het lokale ministerie van Buitenlandse Zaken. Er worden door de ambassades geen contacten onderhouden met lokale rechtbanken en de ambassades leveren de stukken daar dus ook niet aan. Dit om iedere schijn van inmenging in de rechtsgang te voorkomen. De door het ministerie van J&V aangeboden rechtshulpverzoeken zijn direct na ontvangst bij het ministerie van Buitenlandse Zaken doorgezonden naar de desbetreffende ambassades en zijn daar zo snel mogelijk aangeboden aan de lokale autoriteiten (Ministerie Buitenlandse Zaken). Het gaat om de volgende rechtshulpverzoeken; een rechtshulpverzoek aan India voor het horen van de heer Hemani en het uitleveringsverzoek van de heer Hemani en een uitleveringsverzoek aan Irak voor een van de andere verdachten.” Moeder Nadia reageerde als volgt: „Het is onzin want de Nederlandse ambassade heeft in het verleden ook stukken voor mij naar de Indiase rechtbank gebracht. Bovendien was de afspraak duidelijk; de stukken zou de ambassade aan de Indiase rechtbank zelf aanleveren, omdat ze zelf gedaagde waren.”

Oplossing Insiya is verder weg dan ooit

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

’We zullen moeten leren leven met personeelstekort’

’Verdubbel salarissen politici en ambtsdragers’

’Hou op met deze sekspropaganda’

’Eigen grenzen leren kennen zo waardevol’