De Noordzee vol zetten met windmolens is een slecht idee

De stamvader van de familie Taal in Scheveningen was Heyndrick Taal, geboren rond 1510. Hij was volgens de annalen chirurgijn, barbier, schoolmeester en herbergier. Taal werd in de eeuwen erna een van de meest voorkomende namen in het dorp. Laat in de negentiende eeuw trok een tak van de familie Taal naar Den Helder. Ze waren vissers, en hun nazaten werden visboer in de 2e Spaarndammerstraat in Amsterdam. Ik ben geboren op Scheveningen. Het eerste levenslicht heb ik gezien in de kraamkliniek op de Scheveningse Frankenslag. In het kraambed naast dat van mijn moeder lag mevrouw Taal. Wij woonden zelf in Den Haag Zuidwest. Er is destijds een vriendschap ontstaan, en uit mijn vroege jeugd herinner ik me dat we bij de familie Taal op visite gingen. Ze woonden in een vissershuisje op Scheveningen. De herinnering aan de vissers is me bijgebleven: vriendelijke mensen, zwijgzaam, maar als ze wat zeiden was het goed om te luisteren. Nu schreef ik vorige week een column over de laatste documentaire van Michael Moore. De linkse documentairemaker keert zich tegen ’groene energie’, en maakt een paar terechte punten. Zijn uiteindelijke conclusie is veel te somber; hij denkt dat er geen technische vooruitgang is om de wereld te redden. Zure regen Dat is aantoonbaar niet waar, want na het signaleren van zure regen en na het ontdekken van het ontstaan van het gat in de ozonlaag door drijfgassen in spuitbussen zijn beide zaken effectief aangepakt. We hebben nu spuitbussen met andere drijfgassen. Het broeikaseffect en het stijgen van de temperatuur van de aarde is gesignaleerd, en er kunnen maatregelen genomen worden om dit op te lossen. Doordat de broeikasproblematiek aanvankelijk in handen was van Greenpeace-activisten die een heel andere agenda hadden, is de oplossing aanvankelijk gezocht in windenergie, zonnepanelen en (bizar genoeg) in het verbranden van bossen (wat met een deftig woord ’biomassa’ heet). De bureaucratische molen komt traag op gang maar is – eenmaal op stoom – moeilijk te keren, en zo zijn de diverse lobby’s erin geslaagd om biomassa als ’duurzaam’ in de klimaatplannen te rommelen, wat nu leidt tot het kappen van eeuwenoude oerwouden. Het verbranden van bomen stoot net zo goed CO₂ uit als steenkool, en de impact op de natuur is niet minder, dus switchen van steenkool naar bomen in het huidige klimaatplan is geen goed idee. Gruwel Ook een heel slecht idee is het vol zetten van de Noordzee met windmolens. Alle natuur in Nederland is aangelegd, alleen de Noordzee niet. Het is een gruwel, denkend aan Holland, dat die zee volgezet wordt met eindeloze rijen windmolens die wuivend aan de einder staan. Daar komt bij dat die windmolens niet het eeuwige leven hebben, dat het energie kost om ze te maken en op den duur weer netjes te slopen, en dat het duur is om de bron van stroom in open zee te hebben staan. Kortom, op zich al genoeg redenen om subsidies en steun voor windenergie te stoppen. Misschien doordat de televisie (waar eerdere Michael Moore-films tegen de wapenlobby en tegen president Bush altijd snel vertoond werden) weinig aandacht gaf aan zijn laatste film, komt er de afgelopen tijd veel discussie over ’groene energie’ op de sociale media. Eén bijdrage sprong eruit. De beroepsvissers verzetten zich tegen windmolenparken in de Noordzee. Op hun website (vissersvoorvrijezee.nl) kun je zien dat de sector zich zorgen maakt. Ik citeer de vissers: „Als gevolg van de aanleg van gigantische, door de overheid gesubsidieerde windmolenparken zien wij onze favoriete locaties in rook opgaan. Het is onmogelijk te vissen tussen de windmolens.” Verantwoordelijk Uit de website blijkt dat de sector (in samenwerking met de vissers van de andere Noordzeelanden zoals Schotland, Engeland, België en Denemarken) zich verantwoordelijk weet voor het tegengaan van overbevissing, dat is ook hun eigen belang, en dat er kennelijk nieuwe technieken zijn om de jonge vissen zoveel mogelijk te laten glippen en alleen de grote vissen mee te nemen. Er gaat een wereld voor je open. De visserij is een klassieke sector die Nederland voorziet van gezond en lekker eten. Meer ’scharrel’ dan wat je uit de Noordzee haalt bestaat niet, er is na de vangst een hele industrie die de vis verwerkt en een middenstand die zorgt dat we een haring kunnen happen of een scholletje kunnen bakken. Dat is door de familie Taal, Vrolijk en Toet ooit begonnen op Scheveningen, op Urk, in Zeeland en Katwijk, en het is treurig dat er bij de overhaaste plannen voor groene energie zo weinig is stilgestaan bij de gevolgen van windmolens op zee. We moeten luisteren naar onze vissers.