Gesloten deuren niet van deze tijd

Ik wil niet klinken als een samenzweringsfreak, maar ik word onrustig als onze toppolitici het World Economic Forum in Davos en de Bilderberg Conferentie in Washington bezoeken. Waarom doen ze zo geheimzinnig over wat daar besproken wordt? Critici van mij zullen zeggen: ’Die deelnemers zijn hartstikke integer.’ Kalmeert me dat? Niet echt. Dergelijke gesloten-deuren-conferenties zijn niet meer van deze tijd. Als het om staatsgeheimen gaat, dan begrijp ik de stilte die aan mijn kant van de gesloten deuren heerst, maar als onze politici op die conferenties staatsgeheimen met loslopende miljardairs bespreken, dan lijkt me dat een grove schending van de bevoegdheden van onze politieke elites. Ik wil alles live zien, online. Wat is dat World Economic Forum? Dat is een bedrijf dat zich bezighoudt met veiligheid op vliegvelden. Echt waar. Ik kwam dit plan tegen: The Known Traveller Digital Identity (KTDI). U kunt de website opzoeken. De KTDI is, ik citeer, ’een initiatief van het World Economic Forum dat een globaal consortium van individuen, regeringen, autoriteiten en de reisindustrie samenbrengt om de veiligheid in de wereld van het reizen te versterken’. Grensbeheersing Het World Economic Forum moeten we dus zien als een organisatie die diensten aanbiedt voor vliegvelden, treinstations, en dergelijke. Echt? Natuurlijk niet. Het WEF is niet begaan met de efficiëntie op Schiphol. Het gaat in de kringen van onze elites niet om het zo soepel mogelijk laten verlopen van reizen, maar om controle, toezicht, grensbeheersing. De ellende is: ik kan me niet voorstellen dat het daar bij blijft. Dan zie ik samenzweringen, en dat wil ik niet. En toch kan ik de gedachte niet onderdrukken dat zich iets akeligs aan het ontwikkelen is; wat kan dat zijn? Klaus Schwab sprak in zijn welkomstwoord in Davos over de leidende rol van de WEF-elites. Alles draait in die wereld om één hoofdzaak, en dat is, het ligt voor de hand: de droom van een fossielvrije wereld. Kernenergie wordt niet begeerd, het gaat om wind en zon. Onze moderne elites zijn in dit opzicht een soort sjamanen, ofwel priesters met toegang tot natuurkrachten om de zieke mensheid via rituelen te genezen. De fossielvrije utopie is het essentiële antwoord op het verschrikkingsbeeld van een aarde die zal verschroeien en tegelijkertijd – paradoxaal genoeg – de mensheid in vloedgolven laat verdrinken; kan het bijbelser? Deze overtuiging drijft Klaus Schwab en de al of niet gekozen globale elites die in Davos en Washington achter gesloten deuren bijeenkwamen. Ondergangsverhaal Het ondergangsverhaal – een door de mensheid zelf afgeroepen apocalyps – is een ijzersterk argument, net zo sterk als de sterkste mythen in religieuze verhalen: als we niet fossielvrij gaan leven, worden we gestraft door de aarde en gaan we allemaal dood. De afgelopen vijftig jaar is dat het refrein geweest van alle klimaatprofeten. En de politieke, economische en culturele elites zijn ervan doordrongen geraakt. Het is een zware opgave om de mensheid fossielvrij te maken, maar er bestaan fantastische hulpmiddelen: crises. Als iemand die vaak het slechtste vermoedt (ik heb niks anders dan slechte vermoedens omdat de deuren gesloten blijven), denk ik dat veel gesprekken in Davos en Washington de vraag betroffen die het hart van een politicus sneller doet kloppen: hoe maken we gebruik van crises? Hoe laten we het Russische gaswapen voor ons werken? Wat doen we met voedseltekorten? Welke plannen kunnen we ontvouwen bij nieuwe pandemieën ten aanzien van reisbewegingen, lockdowns, de distributie van voedsel, vaccinaties? En dat alles binnen het kader van de heropvoeding van de mensheid, wier leefwijze in balans moet worden gebracht met de grenzen die de aarde, de natuur, de oceanen, de ijskappen, aan ons stellen. Daartoe antropomorfiseren onze moderne sjamanen de natuur in het extreme: we dichten de natuur emoties toe. Of we vergoddelijken de natuur: die is magisch, helend, spiritueel, transcendent. Slechte gedachte Ik vermoed dat de elites denken: die oorlog in Oekraïne is een topcrisis. Dat is een slechte gedachte van me, ik weet ’t, maar ik zie geen tekenen van crisisoplossingen. Met Oekraïne kan de ’energietransitie’ worden versneld. Nabije voedseltekorten kunnen gebruikt worden om aanpassingen aan te brengen in de productiewijzen van... eigenlijk alles. Het gaat onze elites niet om het herstel van de wereld van vóór Covid-19. Het gaat om het kweken van een klimaatneutraal mens. Dat doen de elites terwijl ze de oceanen per zeilboot bevaren, in tenten slapen, in navolging van Frans Timmermans op een vuurtje van gesprokkelde takken blikjes witte bonen in tomatensaus opwarmen, toch? Hun focus ligt niet meer op het verhogen van onze levensstandaard – dat laatste is juist wat gereduceerd moet worden – maar, zo lijkt het, op het gebruiken van Permanente Crises om de fossielvrije utopie naderbij te brengen. Ben ik een slecht mens nu duidelijk is dat ik deze angstbeelden heb? Lijkt er wel op. Wat moet ik wél denken bij het zien van al die gesloten deuren? Kan Mark Rutte, die ik graag weer wil bewonderen, transparant en integer openheid van zaken geven over die conferenties? Dat zou enorm helpen.

Gesloten deuren niet van deze tijd

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

’We zullen moeten leren leven met personeelstekort’

’Verdubbel salarissen politici en ambtsdragers’

’Hou op met deze sekspropaganda’

’Eigen grenzen leren kennen zo waardevol’