’Niet op reageren, het hoort erbij’

Laat je dat na in een stukje als dit, dan wordt je tijdlijn bestormd door de Laroes-achtigen, die zich zo’n zorgen maken over de ’erosie van de journalistiek’ en je subiet in de extreemrechtse hoek plaatsen (hoewel aan dat laatste meestal geen zorgen maar pure haatgevoelens ten grondslag liggen). Dat wil je niet hebben op je vrije zaterdag. Nog één keer omdat ik niet alleen een rustige vrije zaterdag wil, maar ook een rustige vrije zondag: blijf met je rotpoten van onze rot-NOS af. Dan is dat afgehandeld en kan ik eindelijk de volgende mededeling kwijt: godsammekrake, wat een slapjanussen bij de NOS. Wat er gebeurd is? Hou je vast: sommige NOS-verslaggevers worden tegenwoordig weleens met wappies geconfronteerd die hen uitschelden, middelvingers opsteken, fakenewsstickers op hun rug plakken of tegen de NOS-wagens plassen. Daarom luiden Marcel Gelauff en consorten nu overal zo luid mogelijk de alarmbel en zijn de NOS-stickers direct van hun auto’s verwijderd. Het verleidde Arie Slob uiteraard al, voor wat hoort wat, tot een dappere steunbetuiging. „Het gaat niet alleen om wat er feitelijk gebeurt, maar ook om de angst dat je wat overkomt of wordt aangedaan”, aldus hoofdredacteur Gelauff. Waarom is die man eigenlijk geen oorlogscorrespondent geworden? Kom, lezer, we laten die arme Marcel, in het kader van de preventieve behandeling van zijn ptss, lekker achter op de sofa van de Mediapark-psychiater en nemen saampjes plaats in Oom Rob’s Teletijdmachine. Ditmaal gaan we terug naar de jaren zeventig, toen uw dienaar net in dienst was van De Telegraaf en in de kantine met rode oortjes luisterde naar de verhalen van de chauffeurs die ’s ochtends vroeg met hun grote geelblauwe trucks de kranten in het hele land hadden gedistribueerd. Vooral de jongens die op en neer naar het extreemlinkse bolwerk Nijmegen en omgeving waren gereden hadden veel te vertellen. Enorme agressie daar, zodra op straat het Telegraaf-logo op zo’n vrachtwagen werd herkend. Veel vandalisme, steeds krassen en deuken in de auto. En wat zei de Telegraaf-directie? Niet op reageren, het hoort erbij. Moet je nu zien. NOS-medewerkers en -fans die ach en wee roepend de rode O van het NOS-logo uit solidariteit in hun Twitternaam verwerken. En nog erger: die de hashtag #jesuisnos in het leven riepen. Ik geloof niet dat je de twaalf dodelijke slachtoffers van de aanslag op Charlie Hebdo ernstiger kunt onteren. Volgende stap: twee minuten stilte op het Mediapark, inclusief alvast een kranslegging voor de toekomstige dodelijke slachtoffers, want die gaan er natúúrlijk vallen, door Arie Slob en Shula Rijxman op het Journaalplein, live uitgezonden op alle drie de netten. Hé, wat was dat nu? Een aanslag op het Telegraaf-gebouw! Haha, dat werd tijd. Welke coryfee moest dáár ook alweer zo om lachen?