’Varkens verdienen beter’

Vorig jaar heb ik een slachthuis bezocht om te zien hoe het de vleesvarkens écht vergaat. Ik heb gezien hoe de dieren daar uitgedroogd binnenkwamen en ik heb gehoord hoe ze krijsten van de pijn. Deze varkens waren nog maar een half jaar oud.

Ik heb daarentegen ook varkens ontmoet die wél oud mochten worden, bij een permanente dierenopvang. Deze dieren kwamen enthousiast kwispelend op me af en lieten zich aaien.

Dat varkens beter verdienen dan een plek in de schappen van Hoogvliet, is voor mij duidelijk. Wat mij verontrust, is de invloed van vleesreclame op consumentengedrag. Ik kreeg op mijn bericht reacties van mensen die vonden dat ik overdreef, omdat niemand in zulke reclame zou trappen. Wat deze reclame doet, is varkens reduceren tot niet meer dan producten voor menselijke consumptie. Als de varkens het zelf zingen, dan moet het wel kloppen… toch?

Dat mensen dit aanzien en aanhoren zonder er afgrijzen of verontwaardiging bij te voelen, wil zeggen dat ze het normaal vinden dat ze op deze manier beïnvloed en voorgelogen worden. Vleesreclame is niet alleen onethisch, het is ook onverantwoord. In een tijd waarin klimaatverandering erkend wordt als een van onze grootste problemen, zouden we de invloed van de veeindustrie op het milieu moeten benoemen en juist aanmoedigen dat mensen hun vleesconsumptie minderen.

Hoogvliet heeft inmiddels het varkenslied vervangen door het Hoogvliet-lied en in sommige vestigingen staan de vrolijke varkens nu bij de vleesvervangers. Ik hoop dat andere supermarkten deze trend zullen volgen!

Cynthia Pallandt