Wie maakt er docu over mijn stoelgangprobleem?

O ja, zeker, ik had eerst wel degelijk mijn aarzelingen. Wat dacht u dan, ik ben ook maar een mens. Constipatie en het onvoorstelbare leed dat ermee gepaard gaat, is niet iets waarmee iemand graag te koop loopt. Je brengt dagelijks uren op de wc door, je gekreun en gesteun is voor het hele gezin hoorbaar en het effect op het liefdesleven dient niet te worden onderschat. U mag het best weten: in mijn geval had mijn wederhelft, zoals zij mij ooit op een intiem moment toevertrouwde, in den beginne het idee dat zij een Noord-Hollandse kloon van Sean Connery aan de haak had geslagen, dat wil zeggen: de Sean Connery van een halve eeuw terug, mannelijk en toch poëtisch, woest en verfijnd tegelijk. Ik herinner mij nog dat ik daar, indien door bronst bevangen, weleens op inspeelde zodra wij de slaapkamer betraden. „My name is Bond. James Bond”, zei ik dan. Vervolgens sloegen wij het voorspel over. Telkens weer werd het shaken not stirred all over, maar nu heeft zij eerder de indruk dat zij met André van Duin als Evert uit Het geheime dagboek van Hendrik Groen van doen heeft, omdat zij mij steeds met gepijnigde blik en mijn trillende handen op mijn onderbuik van het toilet naar de echtelijke sponde ziet strompelen. Een ernstig belemmerde stoelgang heeft een desastreuze uitwerking op de passie. Geen normale vrouw die de lakens watertandend openslaat voor een jammerende sukkel die er net weer drie kwartier vergeefs persen op heeft zitten. Kijk, dát willen wij allemaal, gezellig met z’n tweetjes, gaan vertellen in Ik pers mij stuk. Succes verzekerd! Tja, het is nu eenmaal een trend. Privéleed? De allerintiemste particuliere beslommeringen? Ze worden tegenwoordig zonder enige gêne en terughoudendheid aan den volke getoond. Een onweerstaanbare neiging tot exhibitionisme lijkt inmiddels een vereiste, getuige bijvoorbeeld het gejuich waarmee de VPRO-documentaire Mijn seks is stuk werd ontvangen. Lize Korpershoek is de maakster en promoveerde het structurele wegebben van haar oerdrift zodra haar relaties wat langer duurden tot het thema ervan. Vriendje Tim Hofman, met wie zij al 3,5 jaar verkering heeft, verleende gewillig zijn medewerking en heel Nederland kon de docu een paar dagen geleden zien. Ze doen het nauwelijks nog, die twee. En wij moesten dat allemaal weten. Gevraagd naar zijn seksuele honger grijnsde Wim Sonneveld ooit: „Ach, je hebt kleine eters en grote eters.” Zo kun je het ook zeggen, sterker nog: dat heeft mijn voorkeur. Maar goed, de teerling is geworpen, ik zie een gat in de markt en heb binnenkort al een afspraak met Popla, want zo’n docu moet natuurlijk wel worden gefinancierd.