’Visserij blijft, maar op een andere manier’

De ruimte om te vissen op de Noordzee neemt al jaren af, maar het inleveren van visgronden komt nu wel in een stroomversnelling vanwege de grootschalige uitrol van wind op zee. Op 10 februari is een onderhandelaarsakkoord gepresenteerd met daarin afspraken over hoe om te gaan met de ruimte op zee, en dus ook de ruimte voor visserij. Dit akkoord is het resultaat van een jaar lang praten met verschillende partijen, zoals de overheid, de natuur, de windboeren en de olie- en gas industrie. Nu is het aan de achterbannen van de partijen om te beslissen of het pakket aan afspraken genoeg perspectief biedt. Natuurgebieden In het ergste geval komen er vanwege de afspraken uit het Klimaatakkoord 22.500 windmolens op de Noordzee, of er nu wel of niet met een akkoord wordt ingestemd. Ook komen er sowieso meer natuurgebieden, vanwege Europese afspraken. De ruimte om te vissen neemt dus hoe dan ook af. Maar ruimte is meer dan visgebied. Ruimte kan ook zijn: ruimte om te ondernemen. Hoeveel ruimte heb je nog met oog op regelgeving? Hoeveel ruimte krijg je van de politiek en maatschappij om je vak uit te oefenen? Ruimte voor visserij en ondernemersruimte zijn dus twee verschillende zaken, en daarin schuilt een dilemma. Het onderhandelaarsakkoord zoals het er nu ligt, bevat afspraken die ervoor zorgen dat we nog meer visgebieden moeten inleveren en dat wil niemand. Ook mist er een aantal harde toezeggingen en we missen ook nog perspectief voor de garnalenvisserij. Maar er staan ook afspraken en toezeggingen over het vergroten van de ondernemersruimte en het verbeteren van de positie van de sector aan tafel, wat zorgt dat we ook via onze stem weer ruimte krijgen. Pulsvisserij Zo moet er onderzocht worden of windparken verplaatst kunnen worden, doorvaart moet mogelijk gemaakt worden en bij nieuwe windparken praat de visserij mee over hoe deze eruit komen te zien en of er in gevist kan worden. Ook moeten de overheid en de natuurorganisaties zich volgens het voorgestelde akkoord inzetten voor het omkeren van het verbod op pulsvisserij. Daarnaast moeten toekomstige plannen voor gebruik van de Noordzee ook met de visserij worden afgestemd en niet alleen met de overheid. Maar er is wel een transitie nodig in de vissersvloot. Met al die windmolens, een steeds drukkere zee, de macht van de groene lobby en veranderende politieke verhoudingen, is het voortbestaan van de visserij niet gegarandeerd. Ook als de overheid zich blijft inzetten voor puls moet er nagedacht worden over nieuwe visserijtechnieken. We willen naar schepen die minder brandstof verstoken en een deel van de vloot zal op termijn stoppen. En als het kan, is het fijn als we stoppende vissers kunnen helpen. Wanneer ben je nou het meeste ruimte kwijt, met akkoord of zonder een akkoord? Wanneer verspeel of creëer je ondernemersruimte en zijn er kansen om verloren gebied terug te krijgen? Wordt er met ons gepraat of over ons gepraat? We hebben geen glazen bol en dat maakt het moeilijk, maar één ding staat voorop: visserij blijft. En wat betreft de ruimte voor visserij is onze insteek ‘we gaan voor zoveel mogelijk’. Pim Visser is directeur van VisNed, belangenbehartiger voor de kottervisserij