Niet alleen Helder kleunde mis in Qatar

Dicht bij een voornaam politicus verkeren kan een politieke carrière pijlsnel lanceren. In Rutte-I trakteerde het CDA het land op staatssecretaris Marlies Veldhuijzen van Zanten, een verpleeghuisarts die ooit de echtgenote van toenmalig partijleider Maxime Verhagen had opgeleid. Haar politieke avontuur verliep rommelig. Ambtenaren op het ministerie van Volksgezondheid hadden hun handen vol aan het ’begeleiden’ van de onervaren politica. Maar ook zij konden niet voorkomen dat de staatssecretaris tijdens een debat haar hand voor de mond van de voorzitter hield om die de mond te snoeren. Met de politieke carrière van de CDA-bewindsvrouw kwam het niet meer goed. VVD-minister Conny Helder (Langdurige Zorg en Sport) is ook een nieuwkomer aan het Binnenhof. Haar politieke avontuur dankt ze eveneens grotendeels aan de persoonlijke relatie met de partijleider, in dit geval Mark Rutte. Helder was in vroeger tijden buren met een zeer goede vriend van Rutte, die ziek werd. Gedurende het ziekbed bleef Helder de vriend trouw bezoeken en zo leerde Rutte haar kennen. De premier raakte onder de indruk van de toenmalige zorgbestuurder. Tegelijkertijd vond ook Kamerlid Sophie Hermans Helder een geschikte vrouw. Zij was de vorige periode zorgwoordvoerder en leerde haar in die sector kennen. En zo werd Helder, na getwijfeld te hebben vanwege de zwaarte van het ambt, begin dit jaar minister, naar eigen zeggen om het land minder gepolariseerd te maken. Beladenheid Als het om haar zorgportefeuille gaat hoort Nederland niet veel van de VVD-bewindsvrouw, wat gezien de beladenheid van het onderwerp geen slechte zaak hoeft te zijn. De voorbije weken weet Helder zich wel in de kijker te spelen via een spannender deel van haar portefeuille: sport. Met dat onderwerp heeft ze minder, merken ze in de commissie Sport in de Tweede Kamer. En daarbuiten. Helder dacht bijvoorbeeld dat Nederland was geselecteerd voor het WK voetbal, in plaats van gekwalificeerd. De premier en vicepremiers besloten al bijtijds dat Nederland een afvaardiging naar Qatar moest sturen. Het land is van essentieel belang geweest bij het evacueren van Nederlanders uit Afghanistan. In een brief van minister Wopke Hoekstra (Buitenlandse Zaken) werd ook gewezen op de ’ongekende geopolitieke uitdagingen’ sinds de Kamer het kabinet in 2021 opdroeg niemand naar het landje te sturen. Oftewel: er is oorlog in Oekraïne en het gasrijke Qatar kunnen we nog wel eens nodig hebben. Discriminatie De laatste weken fietste daar ook nog de OneLove-armband doorheen die discriminatie van onder meer de lhbti-populatie moest aankaarten. Dat bijvoorbeeld minister Robbert Dijkgraaf (Emancipatie) leek te suggereren dat Helder dat protest van de daken moest schreeuwen, viel slecht bij de minister. Helders collega’s mochten zich niet verder met haar trip bemoeien. Ze kon het zelf ook wel af. Maar toen de minister in Qatar de blits dacht te maken met een uit de verkleedkist gegriste oranje sjaal met rare opdruk en een amper zichtbaar OneLove-speldje, werd ze in kabinetskringen in Den Haag gewoon uitgelachen. Daar recenseerde men ’een vernedering’ door de wel protestband-dragende Qatarese hotemetoten naast de minister. Ook werd gewezen op wat er gebeurt als ’iemand zonder enige diplomatieke ervaring die kant op wordt gestuurd’. In haar eigen VVD moest men eveneens tandenknarsend toegeven dat Helder niet het scherpste politieke mes in de lade is. Toch mag de vertoning ook de ministerraad in den brede worden aangerekend. Men wilde een afvaardiging die werd opgedragen in Qatar over van alles en nog wat behalve sport te praten. En daar koos men vervolgens de minister voor sport voor uit. Uit meerdere hoeken in de coalitie wordt gefluisterd dat de logische keus om mensenrechten, geopolitiek en gas te bespreken, minister Hoekstra, vreesde voor een persoonlijk afbreukrisico als hij het zelf zou doen. Besluiteloosheid is een etiket dat – tot op hoog niveau – in de coalitie al sinds zijn termijn op Financiën op de CDA-politicus wordt geplakt. „Hoekstra maakt wel 300 afwegingen voordat hij de linker- voor de rechtervoet zet”, sneert een betrokkene. Argentijnse delegatie Het gehannes was zondag nog niet ten einde. Toen verklaarde minister Liesje Schreinemacher (Buitenlandse Handel) bij WNL dat het kabinet een eventuele Argentijnse delegatie bij de volgende wedstrijd zal ’spiegelen’, oftewel een vergelijkbare afvaardiging zal sturen. Dit stond weer in contrast met wat premier Rutte erover had gezegd, namelijk dat Nederland in principe niemand zou afvaardigen en het per keer zal bekijken. Schreinemacher bleek na de uitzending tot de orde geroepen en nuanceerde haar woorden zondagmiddag per tweet. Totaal buiten beschouwing blijft de meest logische reden om inmiddels iemand naar Qatar te sturen. Eentje die zelfs de bondscoach oppert: het nadrukkelijker publiek ondersteunen van het Nederlandse elftal in de jacht op het kampioenschap. Hoewel achter de schermen klinkt dat het vrijdag nog niet zo ver is, lijkt het zenden van de koning langzamerhand nog de minst beladen stap. Als Nederland doorgaat, zal het kabinet hem ongetwijfeld opdragen om met de Qatarese sjeik te praten over mensenrechten. Maar dat hij vol overgave het Nederlands elftal zal aanmoedigen is zeker. Daar heeft een Oranje geen sjaal voor nodig.

Niet alleen Helder kleunde mis in Qatar

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

’Onuitvoerbare wetgeving teistert vestigingsklimaat’

’Bevolkingsgroei is niet hoofdoorzaak uitputting aarde’

’Minder kinderen krijgen is weinig effectief’

’Niet zo vastklampen aan de pensioenleeftijd’