Antisemitisme rottend vlaggenschip van racisme

Een kwart van de Nederlanders die na 1980 zijn geboren, noemt volgens een recent onderzoek de Holocaust een mythe of overdreven. Nu lijkt het me lastig om precies na te meten of dat ook echt een kwart zal zijn, maar dat ontkenning of relativering van de Holocaust in verschillende onderstromen bepaald geen uitzondering is, was al langer duidelijk. De Holocaust. Zes miljoen mensen – vaak de helft van grote Europese steden – zijn industrieel uitgemoord door medeburgers uit vrijwel alle Europese landen die nazi’s waren of nazi’s steunden. Bij razzia’s uit hun huizen gesleurd, gezinnen gescheiden. Zich doodgewerkt in de Oost-Europese winter, vergast, doodgemarteld. Geëindigd in ovens en massagraven. Mensen die liefhadden, dromen hadden, naar school gingen, zieken verzorgden, kunst maakten. Volwassenen, kinderen, baby’s, bejaarden. Mensen die verlegen waren, zelfverzekerd, romantisch, nuchter of grappig. Het maakte niet uit wie ze waren. Het ging erom wat ze waren. Ze waren Jood. Dus ze mochten niet meer leven. En hun nageslacht ook niet. Scholen Antisemitisme is een vorm van racisme die helaas weer springlevend is. De focus in de discussie ligt heel erg op de scholen, waar leraren aangeven de Holocaust moeilijk te kunnen agenderen vanwege weerstand van met name een deel van de leerlingen wier grootouders meestal nog niet in Europa woonden toen de genocide op de Joden zich voltrok. Dat het thema op veel scholen moeilijk bespreekbaar is, is uiteraard onacceptabel. Met de waarheid over genocide mag je nooit marchanderen. De Holocaust was het bepalende moment in de moderne geschiedenis. Het verhaal van de Holocaust is uniek in de moderne wereld. In omvang, in intentie. Door de systematische en cultureel gedragen aard ervan. Maar dat verhaal over de scholen is zeer incompleet daar waar het gaat om de steeds terugkerende Jodenhaat. De schuld van ons collectieve falen bij opgroeiende jonge mensen leggen is te gemakkelijk. Antisemitisme komt in de hele samenleving voor. Bij veel groepen jongeren is ’Jood’ inmiddels een scheldwoord. En ook bij voetbalsupporters. Obsessie Bij yoga-rechts en andere complotgekkies is het aantal antisemitische hondenfluitjes ontelbaar. Een groot deel van deze idioten komt bijna klaar wanneer een machtige bankier die ze aan hun complotten kunnen koppelen, een Joods klinkende naam heeft. En ook onder een bepaald soort links heerst een soortgelijke obsessie met Joden. Bij veel demo’s over niet-gerelateerde zaken worden Palestijnse vlaggen rondgedragen. En dat is prima, want ook ik gun Palestijnen uiteraard een onafhankelijke en welvarende staat, net als ik dat de Koerden gun, en de Tibetanen, de Saharanen, de Papoea’s et cetera. Alleen mis ik die andere vlaggen bij de meeste manifestaties. Hoe zou dat toch komen? Een open vraag. Heropvoedingskampen China treedt de rechten van Oeigoeren met voeten. Heropvoedingskampen, een verbod op hun islamitische geloof, het scheiden van families, sterilisaties, verdwijningen, grootschalige orgaanroof zelfs. Als maar de helft van deze verhalen waar is, dan is het aantal schendingen van mensenrechten een veelvoud van wat de Israëli’s op de Westelijke Jordaanoever Palestijnen aan rechten en kansen onthouden. Terwijl het aantal zichtbare uitingen van protest tegen Israël juist een veelvoud is van de protestuitingen tegen de etnocide van de Chinezen tegen de islamitische minderheid. Wat zegt dat? Waarin zit het verschil? Zeg het maar. De Israëlische politiek verrechtst steeds verder en de huidige regering heeft zelfs zware racistische trekken. Echte zelfbeschikking voor Palestijnen lijkt steeds verder weg. Naar Europese maatstaven is er veel aan te merken op het Israëlische beleid, zoals de nederzettingenpolitiek, en structurele kritiek is logisch en noodzakelijk. Koloniale krochten In diezelfde regio wemelt het van de regimes die op schandalige wijze de rechten van etnische en religieuze minderheden schenden. Pakistan, Saoedi-Arabië, Bahrein, Iran. Met de rechten en de fysieke veiligheid van minderheden is het in de meeste landen in het Midden-Oosten heel slecht gesteld. Vaak hoor je: ja, maar Israël is een westers land, dus daarvan verwacht je een hogere standaard en de andere regimes zullen nauwelijks gevoelig zijn voor kritiek op hun schendingen van mensenrechten. Vooral het eerste deel van deze redenatie grenst, op zijn zachtst gezegd, aan keihard racisme. Dus van de niet-westerse mens kun je een verminderde gewetensfunctie verwachten. Uit welke koloniale krochten komt deze redenering? Is deze redenering niet gewoon ook weer een schaamlap voor hetzelfde oeroude cultureel-religieuze antisemitisme waaruit yoga-rechts put? Verzet In de oorlog was er veel actieve en passieve collaboratie. Maar er was ook verzet. En velen hebben hun leven gegeven voor hun Joodse landgenoten. En die waren vaak oerconservatieve gereformeerden of geharnaste communisten. Het verzet kwam toen van links en rechts. Deze helden zouden zich omdraaien in hun graf als ze zagen welke kant het in Nederland opgaat. Een ongeneeslijke ziekte van de mens heet racisme. En antisemitisme is daarvan een van de rottende vlaggenschepen.

Antisemitisme rottend vlaggenschip van racisme

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Nu ingrijpen om nieuwe bankencrisis te smoren

’We zullen moeten leren leven met personeelstekort’

’Verdubbel salarissen politici en ambtsdragers’

’Hou op met deze sekspropaganda’