Dat er veel ophef is ontstaan over de kraakactie van de groep uitgeprocedeerde asielzoekers is logisch, vindt driekwart. „Belachelijk dat zij zo het recht in eigen hand kunnen/mogen nemen. Er wordt geen rekening gehouden met de legale bewoners van de wijk. Je zal er maar wonen.” En het is frustrerend voor mensen die al zo lang op de wachtlijst staan voor een woning en zich netjes aan de wet houden, vinden deze respondenten.

Dat het OM de krakers acht weken de tijd geeft om te vertrekken vinden ze ongehoord. „Maar ja, wat wil je in zo’n linkse gemeente met zo’n zwakke burgemeester als Van Aartsen. Ik had niet anders verwacht”, sneert er een.

Een minieme drie procent kan begrip opbrengen voor de actievoerders. „Deze mensen zitten klem. Ze kunnen niet anders.” En: „Kraken mag niet, maar mensen de straat op sturen, is erger. Als ze niet in Nederland mogen blijven, zorg dan dat ze redelijk onder dak zijn tot ze terug kunnen naar hun land van herkomst.”

Maar de overgrote meerderheid vindt niet dat er voor uitgeprocedeerde asielzoekers een uitzondering gemaakt mag worden op het kraakverbod. Iemand vindt: „Dit is geen kraakactie, dit is het moedwillig toe-eigenen van voorzieningen waarvoor men allerlei procedures al jaren heeft doorlopen. Het gaat om uitgeprocedeerde asielzoekers die al jaren weigeren zich neer te leggen bij juridische uitspraken dat ze niet in aanmerking komen voor asiel en de faciliteiten die daarvoor beschikbaar zijn.”

Het OM zegt niet tot een spoedontruiming over te gaan omdat er geen sprake is van ernstige verstoring van de openbare orde, maar de respondenten vinden dat de wet gehandhaafd moet worden en de groep de panden uit moet. „Als men dit tolereert, is het eind zoek, stellen zij. Een stemmer zegt: „Een stel slappe bestuurders dat niet durft in te grijpen, zorgt ervoor dat de geloofwaardigheid van de overheid in het geding is.”

Ruim 80 procent vindt dat het kabinet moet ingrijpen om Amsterdam duidelijk te maken dat dit beleid niet door de beugel kan. „En de overheid moet eens wat meer druk uitoefenen op de landen waar de uitgeprocedeerde asielzoekers vandaan komen en die niet meewerken aan terugkeer. Misschien ontwikkelingsgeld korten of stopzetten”, voegt iemand er aan toe.

Voor afgewezen asielzoekers die om uiteenlopende redenen niet meteen terug kunnen naar hun land van herkomst bestaat de bed-bad-brood-regeling. Een humane regeling, vindt 80 procent. De huidige 12-uursopvang betekent dat de uitgeprocedeerden tussen 09.00 en 16.00 uur de straat op moeten, maar driekwart voelt er niets voor om de opvang uit te breiden naar 24 uur.

Een respondent die daar wél voorstander van is, merkt op: „Als eigenaren sloopwoningen zo lang leeg laten staan, kun je asielzoekers geen ongelijk geven als ze de armoedige bed-bad-brood-regeling op inventieve wijze aanvullen. Als deze mensen niet terug kunnen, moeten ze geholpen worden. Overige uitgewezen asielzoekers moeten gedwongen meteen vertrekken.”