Misselijk naar bed na avondje publieke omroep

Begin vorige week zond de publieke omroep de documentaire De schrijver, de moordenaar en zijn vrouw uit. In deze documentaire interviewt Twan Huys de schrijver Tim Krabbé over zijn vriendschap met Ferdi E., de ontvoerder en moordenaar van Gerrit Jan Heijn. Krabbé blijkt een misselijkmakende fascinatie voor Ferdi E. te hebben en zegt onder andere over de ontvoering: „Dat was behoorlijk knap. Het is hem helemaal in zijn eentje gelukt, dat was buitengewoon intrigerend.” Brr... Wanstaltig Voor alle wanstaltige feiten had Krabbé wel een sussende verklaring. Zo blijkt Ferdi E. na de moord in het bos te hebben gedanst en de grond gekust. Krabbé begreep dat wel: „Het zit erop, je hebt het goed gedaan. Tja, dan barst je uit in een vreugdedans, dat kan ik me voorstellen.” Dat hij tot de daad is gekomen moeten we ook begrijpen, want Ferdi E. was „zeer benadeeld geweest in zijn leven.” Volgens Krabbé was het „best wel een leuke vent, hij had wel wat, hij was wel geestig” en ook „een integere jongen”. Getver! Een van de meest integere acties van Ferdi E. was wel dat hij na zijn gevangenisstraf van twaalf jaar met terugwerkende kracht een arbeidsongeschiktheidsuitkering bij de Staat aanvroeg vanwege psychisch leed. Hij kreeg hem ook nog: 700.000 gulden. Diezelfde avond werd bij de publieke omroep ook de eerste aflevering van Narcostaat uitgezonden, waarin presentator Danny Ghosen in een kelderbox een gemaskerde drugskoerier interviewt. De drugskoerier vertelt in geuren en kleuren over de enorme bedragen die hij met zijn handeltje verdient; en op de vraag van Ghosen of hij ooit een liquidatie zou plegen, was zijn antwoord: „Als het moet, als er wat op het spel staat, altijd.” Ik weet niet hoe u naar zo’n avondje publieke omroep kijkt, maar ik ga misselijk naar bed. Stilgelegd Deze week liet ook de politiebond van zich horen: ze eist meer geld van onze overheid. Door een gebrek aan politieagenten worden jaarlijks vele duizenden opsporingszaken stilgelegd, moordonderzoeken afgebroken en vorige week is zelfs het rechercheteam voor zware misdaad in Amsterdam opgeheven. „We zijn door het ijs gezakt”, aldus Jan Struijs, de voorzitter van de Nederlandse politiebond. Ze willen er honderden miljoenen euro’s per jaar bij, want anders is het leed niet te overzien, volgens Struijs. Met geld los je het probleem niet op Toch vraag ik me af of meer geld hier het antwoord is. Je kunt met geld veel dicht smeren, maar je lost er het probleem niet mee op. Ik denk dat een deel van het probleem bij de politie een andere oorzaak heeft. Kijk, jongeren die politieagent willen worden, willen niets liever dan de straat op om het gespuis aan te pakken en de opkomende criminaliteit de kop in te drukken. En wat doen wij? Wij laten ze tot vervelens toe mensen aan de balie of telefoon te woord staan, aangiften opnemen en formulieren invullen. Bureauwerk maakt onze politieagenten niet blij. Volgens Jan Struijs sterven we van het talent bij de politie, dus waarom laten we dat talent dan niet doen waar ze goed in zijn? Waarom zou je voor het opnemen van aangiften geen administratieve medewerkers inhuren? Dan kunnen de goed opgeleide en gedreven politieagenten weer de straat op en doen wat ze het liefste doen: ons land veiliger maken. Frustratie Het ziekteverzuim bij de politie ligt boven de 7%, terwijl het landelijke gemiddelde van bijvoorbeeld werknemers bij mkb-bedrijven nog niet de helft is. Dat verschil kun je volgens mij voor een groot deel toeschrijven aan de frustratie over het vele onnodige administratieve werk. Als de politie haar ziekteverzuim terug zou kunnen brengen naar het landelijke gemiddelde, dan scheelt dat dagelijks al 1500 extra politieagenten op straat. Ook bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst loopt het de spuigaten uit. Dit jaar zijn we al 5,5 miljoen euro kwijt aan schadevergoeding voor asielzoekers; en we weten nu al dat het volgend jaar 17 miljoen euro zal zijn. Dat geld gooien we weg omdat we te laat reageren op kansloze aanvragen van asielzoekers. Natuurlijk krijgen we veel asielaanvragen, vorig jaar zo’n 30.000. Maar bij de IND werken meer dan 3000 mensen, dus met slimmer werken moet je het toch op zijn minst op tijd kunnen verwerken? Per persoon ongeveer tien dossiers in de gaten houden, zo moeilijk is dat toch niet? De politiek lost dit probleem weer op haar eigen vertrouwde manier op: staatssecretaris Ankie Broekers-Knol heeft namelijk opdracht gegeven voor een extern onderzoek. Gut, nóg een onderzoek. Als je alle rapporten van onderzoeken naar onze asielprocedure op elkaar legt, heb je volgens mij een stapel van een paar meter. Waarom laten we niet getalenteerde mensen van buiten een tijdje meedraaien bij de IND, zodat zij wellicht met onorthodoxe oplossingen kunnen komen om slimmer te werken? Alles beter dan wéér een onderzoek waarmee het probleem vooruitgeschoven wordt.