Droom verder, Amsterdammers

Die vraag luidt: „Hoe zou u de problemen oplossen die We Are Here veroorzaakt, het krakende illegalencollectief dat zich sinds 2012 op tenminste dertig verschillende locaties in de stad toegang heeft verschaft ondanks het landelijke kraakverbod en ondanks het feit dat uitgeprocedeerde asielzoekers volgens kabinetsbeleid een vertrekplicht hebben en Nederland dienen te verlaten?” Het is een lange vraag, dat geef ik toe. Maar een beetje burgemeester in spe schrikt daar niet van terug. Bovendien is het een suggestieve vraag, ook dat geef ik toe. Maar als nood wet breekt, zoals deze illegale kraakactivisten beweren, dan werkt zoiets natuurlijk ook andersom. De sollicitant die antwoordt: „Zoals waarnemend burgemeester van Aartsen het aanpakt”, maakt zich er met een joziasje-van-leiden vanaf en past de ambtsketen niet. Die sollicitatie kan meteen de prullenbak in. Van Aartsen is zo onzichtbaar, dat het lijkt alsof de stad helemaal geen waarnemend burgervader heeft. Niet handelend optreden is echter helemaal zijn stijl: toen hij in 2014 burgemeester van Den Haag was en tijdens de beruchte Schilderswijk-rellen de IS-vlaggen wapperden, was Van Aartsen met vakantie in Frankrijk. Hij deed de onlusten af als komkommernieuws, wilde alles nog even goed afwegen en bleef intussen zitten waar hij zat. In Frankrijk. Voor Van Aartsen is het elke dag komkommerdag. De sollicitant die antwoordt: „Er is maar één ding waarmee die krakers hier in Amsterdam blijer zijn dan met het linkse college en dat is de VVD-burgemeester”, lijkt uit beter hout gesneden. Helaas zijn dit echter niet de woorden van een kandidaat-burgemeester, maar van de jongeman die maandag met hand en tand zijn woning verdedigde toen We Are Here met geweld een pand aan de Weesperzijde wilde binnendringen. Hij trad wél handelend op. „Ik heb bloed”, zei hij tegen de verslaggever van deze krant. „Het is niet veel hoor, maar toch...” Bloed. Ik geloofde mijn ogen niet. De sollicitant die antwoordt: „Het is volledig van de pot gerukt dat Amsterdammers hun voordeuren moeten barricaderen en lijf en leden riskeren, zonder dat wordt ingegrepen. Amsterdam staat niet boven de wet. Als burgemeester ben ik verantwoordelijk voor openbare orde en veiligheid. Ik zal geen enkele kraakactie meer tolereren.” „Ook de uitgebreide bed-bad-brood-regeling in de vorm van een vierentwintiguursopvang staat haaks op het overheidsbeleid. Bij een volgende overtreding zie ik maar één mogelijkheid tot vierentwintiguursopvang: op water en brood tot nader order.” Geschikt, lijkt me. Maar helaas, droom verder, Amsterdammers. Dit gaat ’m echt niet worden.