Geschater om een deugaanval

Eindelijk de titel van mijn binnenkort te verschijnen memoires verzonnen: Van toen ik nog Rob Hoogland heette. Auteur: Rob H. Als het aan mij had gelegen, zou in het vignet boven deze rubriek zelfs dezelfde afkorting van mijn naam hebben gestaan en hadden ze ook een balkje voor mijn ogen geplakt. Maar ja, daar ga ik niet over. Mijn dank gaat in het bijzonder uit naar de media die hebben besloten om de verdachte van de moord op Nicky Verstappen voortaan geen Jos Brech meer te noemen, maar Jos B. De boef is immers in de kraag gevat en daarmee voelen ze zich verplicht hun ’initialenregel’ weer in acht te nemen. Zij brachten mij op het idee. Ik wil u vooral de verklaring van RTV Noord niet onthouden: „Met de aanhouding van Jos B. is het niet meer noodzakelijk om zijn naam en herkenbare gezicht te publiceren. RTV Noord respecteert het recht op privacy van de verdachte, en heeft een aantal tweets verwijderd, Facebookposts herschreven en foto’s aangepast waarop B. herkenbaar was.” Woehahaha! Sorry, even een aanval van de slappe lach. Ik moet daar toch eens mee naar de zielenknijper. Vroeger kon ik mij altijd veel beter beheersen wanneer er binnen het wereldje van de ’gewetensvolle media’ – uitdrukking van een ex-adjunct van de Volkskrant, die tussen zijn ochtenddutje en middagslaapje altijd even van de zuster op Twitter mag – van die o zo correcte, maar anno nu huiveringwekkend krankzinnige standpunten werden ingenomen. Als mij toen ten eerste gewaar was geworden dat de meest besproken misdadiger van het moment door dat soort media eerst bij zijn volledige naam werd genoemd en na zijn arrestatie weer alleen bij zijn voornaam en de eerste letter van zijn achternaam, en ten tweede dat die media in deze internettijden, waarin alles altijd is terug te vinden, zelfs pogingen ondernamen om de geschiedenis te herschrijven, dan had ik als een ware beoefenaar van de stoïcijnse levenskunst gereageerd. Maar nu? Nu meteen ongecontroleerd geschater mijnerzijds over deze zoveelste deugaanval, lees: dit zoveelste vertoon van journalistieke onderschatting van de lezer, die bijvoorbeeld ook nooit meer van z’n leven zal vergeten dat Volkert van der G. voluit Volkert van der Graaf heet. Maar goed, nu het toch zover is gekomen kan ik er zelf net zo goed gebruik van maken bij mijn memoires, zeker nu ik vorige week tijdens een tripje door Ierland, co. Cork, een strafblad heb opgebouwd door met mijn huurauto een andere auto te schampen, hetgeen ik zelf niet eens doorhad, totdat ik vijf dagen later door wachtmeester F. Curtis van de politie van Clonakilty werd gebeld met de mededeling dat een en ander was vastgelegd door een getuige. Of ik mij maar even wilde melden. Best lekker eigenlijk, om crimineel te zijn, want nu heb ik óók ineens recht op mijn privacy. Al wacht mij wel een grote klus: de vernietiging van al mijn stukken tot vandaag.

Geschater om een deugaanval

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

’Geslacht doet ertoe: niet aan morrelen’

’Iedereen heeft het recht zichzelf te zijn’

’We moeten zuiniger worden op de gezondheid van kinderen’

’Verbieden gaat alleen maar averechts werken’