Zorg om een stapel stenen

Ziekenhuizen kunnen niet failliet, jongen. Maar hij kwam uit een tijd dat de zaken toch net iets beter waren geregeld. Een tijd dat marktwerking in de zorg ondenkbaar was. Mijn moeder lag deze zomer in het Amsterdamse Slotervaart, het ziekenhuis dat werd gerund door zorgondernemer Loek Winter. Tussen haakjes: vindt u ook niet dat als je de woorden ’zorg’ en ’ondernemer’ samenvoegt, dat er dan een wrange en zelfs gevaarlijke tegenstelling ontstaat? „De zorg kan beter en goedkoper”, kopt Loek Winter op zijn eigen website. Maar toen ik de dagelijkse gang naar het Slotervaart maakte om mijn moeder te bezoeken, zag ik dat het er niet beter op werd. Wel goedkoper. Er was gebrek aan veel. Rolstoelen, postoelen, airco of tenminste ventilatie, separatiegordijnen… Om nu te zeggen dat het een derdewereldlandinstelling was, gaat te ver. En de zorgverleners waren zeer capabel en liefdevol. Dat staat buiten kijf. Maar het oogde sjofel. Ik lees dat zorgverzekeraars veronderstellen dat het allemaal wel goed komt. Dat een deel van de zorg kan worden verplaatst naar huisarts en thuiszorg. „Met hetzelfde geld kan er meer gezondheidswinst worden geleverd.” Ik geloof er niets van. Alsof de huisarts al niet genoeg op zijn bordje heeft. En de thuiszorg? Ach, onderbemand en overbelast ploegt de thuiszorg voort, dat heb ik met eigen ogen kunnen zien. Gezondheidswinst? Dat zie ik dan weer niet. Ik sla de pagina om en lees dat deze crisis geen reden is voor de Kamer om het herfstreces te onderbreken. Mijn klomp breekt. Ik draag namelijk graag klompen als ik de krant lees. Ik leg mijn pijpje weg omdat ik de drang voel om uit boosheid de krant in de fik te steken, maar om nu te schieten op de boodschapper? Daarmee zou ik me in mijn eigen vingers snijden. En dan moet ik naar het ziekenhuis. Bovendien levert het pijpje mij geen ’gezondheidswinst’ op: wie weet staat er straks geen enkel ziekenhuis meer overeind en ben ik de klos. Komaan. Niet doemdenken nu. Maar toch. Nog even. De Kamer vindt het niet urgent genoeg dat ziekenhuizen ten onder gaan? Dat bij het Slotervaart de pleister er in één ruk werd afgetrokken en binnen een dag moest worden ontruimd? Dat minister Bruno Bruins van Medische Zorg zijn schouders ophaalt en zegt dat het „niet gaat om het bewaken van een stapel stenen”? Ik ben benieuwd wat de mensen in Lelystad, Emmeloord, Dronten, Urk en Amsterdam daarvan vinden. Ik weet wel wat ik ervan vind. Heb er ook de woorden voor gevonden. Maar die kan ik hier niet met goed fatsoen opschrijven.