Bibi vrij

En waarom kreeg zij in eerste instantie de doodstraf? Nogmaals: de dóódstraf? Zij had ruzie over een glas water gekregen met enkele moslima’s, die weigerden het glas van haar aan te nemen omdat Asia een christenvrouw was en het water derhalve onrein. En toen zei Asia: „Jezus is voor ons gestorven. Wat heeft Mohammed eigenlijk voor jullie gedaan?” Dood, die godslasterares! Dood, dood, dood! En dat terwijl het, in alle objectiviteit, een redelijke uitspraak was. Maar met objectiviteit en rede kun je in Pakistan alleen terecht als je mazzel hebt, bijvoorbeeld wanneer de president van het hooggerechtshof er na acht lange jaren ontvankelijk voor blijkt te zijn. Hij is de man die gisteren de vrijlating van Asia Bibi gelastte, waarna her en der in het land uiteraard onlusten uitbraken. O, o, Pakistan. Ooit vertoefde ik in het toen al behoorlijk fundamentalistische Karachi. De stad was reeds drooggelegd. Op een avond bezocht ik een feestje in het huis van een Pakistaanse collega, waar de ene na de andere fles Ballantines werd ontschroefd. De mannen zaten er al zuipend hand in hand en zoenden elkaar liefkozend. Hun vrouwen keken minzaam toe, zelfs toen twee mannen een achterkamer opzochten. De volgende dag acteerden de heren weer als vrome moslims en ontsnapte zomaar het woord ’hypocrisie’ aan mijn lippen. En door wie wordt het Pakistan van nu geleid? Door premier Imran Khan, een voormalige cricketvedette die met het nationale team van zijn land in 1992 de wereldbeker won. Khan studeerde, sportte en woonde in Engeland en bouwde in Londen een reputatie op als playboy, die regelmatig – steeds weer in ander vrouwelijk gezelschap – figureerde in de Britse societyrubrieken. Moet je ’m nu zien. Zijn huidige echtgenote – de derde – mag zich nog slechts volledig gesluierd in de openbaarheid begeven en de traditioneel geklede Imran Kahn zelf, de hoogste man van de PTI-partij, valt vooral op door zijn conservatisme. Raad eens welk woord wederom aan mijn lippen ontsnapte toen ik daaraan dacht. Juist, in één keer goed! Niet slechts hypocrisie speelt in de Pakistaanse gemeenschap een grote rol. Het gedachtegoed van fundamentalistische geestelijken doet dat ook. Vooral de manier waarop zij hun gelovigen met hun haatpreken opstoken ligt ten grondslag aan het feit dat de waanzin in hun land, waar de islamitische en westerse waarden harder met elkaar botsen dan waar ook, zo vaak de overhand krijgt. Nuance en redelijkheid krijgen geen enkele ruimte en daarom zou het goed zijn als Asia Bibi en haar gezin het land zo snel mogelijk verlaten. Klopt: ook buiten de Pakistaanse grenzen is Asia haar leven niet zeker. Zo ver is het inderdaad al gekomen. Maar wat moet zij dan?