Gangsterliefjes zijn niet langer veilig

Er zijn enkele uitzonderingen. Thea Moear behoorde ooit tot de top van de organisatie van ’godfather’ Klaas Bruinsma. Ze bleef lang onder de radar van justitie maar werd uiteindelijk wel opgepakt in Panama en zat daar een lange straf uit. De Haarlemse Bettien Martens, beter bekend als La Bella Bettien, was een belangrijke schakel binnen een tak van de Italiaanse maffia. Ze liep na haar arrestatie over naar justitie in Rome en kwam in een speciaal beschermingsprogramma voor pentiti di mafia, ofwel spijtoptanten van de maffia. Recenter hadden politie en justitie nog een vrouw in beeld die in hogere misdaadkringen zou verkeren. De in een luxeappartement woonachtige Naima Jillal kwam voor in een groot drugsonderzoek. Ze onderhield niet alleen nauwe contacten met criminele kopstukken maar regelde ook op hoog niveau drugszaken. Op 20 oktober 2019 werd Naima Jillal voor het laatst gezien, toen ze haar appartement aan de Amsterdamse Zuidas verliet. Sindsdien is taal noch teken van haar vernomen. De recherche houdt er inmiddels ernstig rekening mee dat ze is vermoord. Geraffineerd Tijdens processen tegen Willem Holleeder vielen vaak de namen van Orminda Soerel – zus van de inmiddels tot levenslang veroordeelde Dino – en Maike Dijkhuis. In de ogen van het Openbaar Ministerie speelden ze geraffineerde rollen bij het wegsluizen van crimineel geld. Het OM slaagde er niet in te bewijzen dat de immer in prijzige merkkleding gehulde dames hoofdrollen speelden binnen de top van de polderpenoze, wat vermoedelijk ook niet zo was. Hetzelfde geldt voor de weduwen van John Mieremet en Charles Zwolsman. Ria Eelzak zette al het vermogen van Mieremet op haar naam, maar moest nadat haar man werd vermoord vrijwel alles terugbetalen aan justitie. Scarlet D. kreeg dertig maanden celstraf vanwege witwassen van geld dat haar man Charles Zwolsman met hasjhandel verdiende. De meeste vrouwen die het bed deelden met criminele kopstukken, kwamen er nog redelijk genadig vanaf. Tentakels Als het aan justitie ligt, is die tijd voorbij. Gangsterliefjes zijn niet langer veilig voor de tentakels van Vrouwe Justitia. Deze week stonden de weduwe en vrienden van de in 2017 geliquideerde crimineel Jaïr Wessels terecht. Ze werkten volgens het OM mee aan het witwassen van zijn luxe wagenpark, dure merkhorloges en honderdduizenden euro’s cash geld. Dat Wessels koelbloedig werd vermoord, maakt niet uit. Politie en Openbaar Ministerie willen niet meer dat vrouwen financieel voordeel hebben van het criminele gedrag van hun partner. Vriendinnen en echtgenoten hoeven niet eens precies te hebben geweten hoe hun Louis Vuitton-tassen, Gucci-outfits of Cartier-horloges werden betaald. Als ze redelijkerwijs konden vermoeden dat het geld van een misdrijf afkomstig is, gaat het OM tegenwoordig veel sneller dan vroeger uit van witwassen. Het mag hardvochtig klinken als een weduwe die net haar criminele echtgenoot verloor, direct wordt kaalgeplukt door justitie. Toch is het niet meer dan logisch en rechtvaardig dat het gebeurt. Een crimineel leven mag niet lucratief zijn, ook niet voor gangsterliefjes. Het vrouwelijk geslacht is overigens niet alleen ondervertegenwoordigd in het criminele milieu. Ook de beroepsgroep misdaadverslaggever bevat weinig vrouwen. Een van de weinige uitzonderingen is mijn collega Marian Husken, door vriend en vijand beschouwd als de grande dame van de misdaadjournalistiek. Misdaadboeken Marian schreef een indrukwekkend oeuvre misdaadboeken. Dat deed ze vaak met haar partner in crime Harry Lensink. Veel van Marians boeken zijn spraakmakend en verrassend goed gedocumenteerd. Klassiekers als De jacht op crimineel geld, Deals en dodenlijstjes, Deals met criminelen en Dood spoor zijn verplichte kost voor liefhebbers van het true crime-genre. Deze week verscheen Huskens nieuwe boek Dokter XTC over het leven van de in 1993 vermoorde Danny Leclère, ofwel de breaking bad van de Lage Landen. Hoewel ik het boek nog niet helemaal uit heb, ben ik nu al onder de indruk van het diepgravend spitwerk naar een van de belangrijkste xtc-producenten ooit. Danny Leclère werd op Hemelvaartsdag in 1993 geliquideerd op een afrit van de A10-Oost in Amsterdam. De maffia-achtige aanslag in een periode dat penoze-kopstukken als Jan Femer, Mink Kok en Dino Soerel aan een pijlsnelle opmars bezig waren, werd nooit opgelost. Dat vrijwel alle sleutelfiguren uit die periode inmiddels dood zijn of achter de tralies verblijven, bewijst eens te meer dat misdaad uiteindelijk niet loont. Behalve dan voor misdaadauteurs als Marian Husken, die ongetwijfeld een nieuwe bestseller op haar lijstje kan bijschrijven. Reacties of tips? Mail naar: jvdheuvel@telegraaf.nl