Klaagzang van Sylvana Simons (Bij1) is puur politiek

Het Tweede Kamerlid Sylvana Simons beweert zich onveilig te voelen in de Tweede Kamer. Het betreft hier geen bedreigingen die Simons in haar mailbox aantreft, maar een houding van collega-Kamerleden die zij als vijandig ervaart. Dat is niet oké voor Sylvana, maar of opmerkingen aan haar adres ook vijandig bedoeld zijn doet ertoe. Het was een chaotisch debat van de Tweede Kamercommissie emancipatie, dat nog een flinke staart kreeg. Niet in de laatste plaats vanwege de wanhopige voorzitter Ockje Tellegen (VVD), die riep dat de hele opvoeding van haar zoons haar gemakkelijker afging dan het in goede banen leiden van dit debat. Kamerleden praatten voor hun beurt en niet via de voorzitter. Twee van hen waren Harm Beertema (PVV) en Sylvana Simons (Bij1). Beertema maakte ongevraagd en met de microfoon uit tegenover Simons een persoonlijke opmerking over ’rancuneus gedrag’. Zij benoemde dat als intimidatie en wilde er beklag van doen bij de voorzitter. Die koos ervoor eerst Caroline van der Plas (BBB) haar bijdrage te laten afmaken, waarop Simons protesteerde en de chaos compleet was. Wind van voren Tegen NRC vertelt Simons dat zij zich in haar persoonlijke ruimte onveilig voelde, door zowel de opmerking van Beertema als door de opstelling van de voorzitter. Die laatste ’bood haar geen bescherming’ toen Simons over de opmerkingen van Beertema een punt van orde wilde maken. In plaats daarvan kreeg ze van de voorzitter de wind van voren over haar aandeel in de chaos. Dat Simons zich geërgerd heeft aan de opmerking van Beertema, kan ik me voorstellen. Iemand die tegen je praat terwijl je naar een ander wilt luisteren, is irritant. Maar ik begrijp ook dat er al veel onderling gekwebbel gaande was en dat dat de reden was voor de uitbarsting van voorzitter Tellegen. Simons spreekt echter niet van ergernis, maar van veel ernstiger zaken. Zij voelde zich onveilig en zocht bescherming bij de voorzitter. Daarmee impliceert zij de aanwezigheid van reëel gevaar. Een gevaar dat Simons ook meegemaakt zegt te hebben tijdens een aanvaring met premier Mark Rutte en bij onenigheid met de SP over een toilet op de gang. Simons beweert tegen NRC dat zij in het Kamergebouw dezelfde onveiligheid ervaart als daarbuiten. Nu is het een vorm medemenselijkheid om de gevoelens van anderen in je directe omgeving serieus te nemen. Het slaat nergens op om tegen iemand te zeggen dat hij zich niet gekwetst kan voelen terwijl dat wel aan de hand is. Niet hele werkelijkheid Maar zoals wel vaker zijn gekwetste gevoelens bij lange na niet de hele werkelijkheid. Bij ernstige beschuldigingen van agressie is het redelijk om er ook de ervaringen van Beertema, Rutte, de SP en al die anderen bij te betrekken. Simons spreekt zich namelijk niet alleen uit over haar eigen gevoel, maar linkt die nadrukkelijk aan hen. Ik weet dat in wokekringen alleen de ervaring telt en niet het motief, maar daarmee ben ik het niet eens. Ook in dit geval is de bedoeling van anderen buiten beschouwing laten net zo ridicuul als de ervaring van Simons te ontkennen. Het is het onverbiddelijke eigen gelijk dat de drijvende kracht is achter de cancelcultuur en de giftigheid die zo typerend is voor het debat over racisme en genderverschillen. Dat debat zou een heel stuk opknappen als volwassen mensen de verantwoordelijkheid voor hun gevoelsleven eens wat minder bij anderen in de schoenen schuiven. Bij iedere claim van gekwetste gevoelens springt de samenleving in de houding om toe te geven aan het gekrenkte gemoed. Wat dat betreft is de ’kleuterklas’ van juf Tellegen zo groot als het publieke debat als geheel. Diepere oorzaak Niet dat gevoelens van onveiligheid in een debat niet echt kunnen zijn, maar de oorzaak en de aanpak gaan meestal dieper dan naar anderen wijzen. En laten we niet naïef zijn, we kijken naar politiek. In het NRC-interview steekt Simons haar aversie tegen de partij van Beertema niet onder stoelen of banken. Zij noemt de PVV extreemrechts en heeft het over racisme, seksisme en islamofobie in de Tweede Kamer. Zij ergert zich eraan dat de volksvertegenwoordigers die haar politieke vijanden zijn, worden ’gefaciliteerd en gedoogd’. Het programma van Bij1 gaat over racisme, gekwetste groepen, slachtoffers en het bestrijden van de PVV. De kracht van de partijleider is dat zij het politieke persoonlijk weet te maken. Dit zat allemaal in de aanvaring tussen Beertema en Simons.

Klaagzang van Sylvana Simons (Bij1) is puur politiek

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

’We zullen moeten leren leven met personeelstekort’

’Verdubbel salarissen politici en ambtsdragers’

’Ermee stoppen is capituleren’

’Eerst de lessen uit het verleden leren’