Klimaat en migratie heilig verklaard

De aarde heeft in haar vierenhalf miljard jaar oude geschiedenis perioden gekend waarop letterlijk alles bedekt was met sneeuw en ijs, en er zijn perioden geweest waarop de polen ijsvrij waren en het veel warmer was. Er waren geen mensen, dus de veranderingen ontstonden niet door menselijke activiteiten. De aarde heeft geen ’vast’ klimaat, nee, het is nog ingewikkelder: we kunnen de huidige temperatuur van de aarde niet eens meten, behalve met software die de grote delen van het oppervlak waarop geen apparatuur staat, zoals de oceanen, een temperatuur toewijst. We zijn gasten op een dunne schil rondom een hete ijzerbol, die in de kern vijfduizend graden heet is en een beetje rondom de zon zwabbert en zo nu en dan tegen een rotsblok aan knalt, met alle gevolgen van dien. Sinds de ’kleine ijstijd’ van de zeventiende en achttiende eeuw is de aarde aan het opwarmen. Gebeurt dat nu sneller door de gevolgen van de industriële revolutie? Dat is lastig vast te stellen. De VN heeft rapporten laten opstellen, aangedreven door activisten die beweren dat de mensheid de aarde naar de verdoemenis helpt, waarin dat dramatische opwarmen als een zekerheid wordt voorgesteld. Maar er zijn veel wetenschappers die beweren dat de opwarming binnen de marges valt van de afgelopen tweehonderd jaar. Wie heeft gelijk? Onze politieke elites hebben die discussie vermeden. De VN-rapporten worden als dwingende leidraad gebruikt en vormen de basis van ’klimaatplannen’ die in een ’klimaatakkoord’ zijn vastgelegd. Den Haag heeft nooit discussierondes gehouden tussen voor- en tegenstanders van de gedachte dat mensen verantwoordelijk zijn voor een versnelde klimaatopwarming. Toch zijn er plannen, radicaal en fundamenteel, die bouwen op de heilige overtuiging dat menselijke activiteiten het leven op aarde op den duur onmogelijk gaan maken. Dus moeten we onze samenlevingen totaal hervormen en inzetten op energie uit wind en zon, want daarmee veroorzaken we geen uitstoot van CO2. Het is duidelijk dat met de gedachte dat mensen een Apocalyps over zich afroepen veel meer aan de hand is. In een geseculariseerde samenleving heeft het idee dat we de ’aarde moeten redden’ een metafysische, zeg gerust religieuze echo: Moeder Aarde, Vader Zon, de Windgoden. We moeten zuiniger zijn, vromer, spiritueler, en ons onderdeel voelen van een groot levend organisme dat de aarde en haar schil vormen. . Naast klimaatakkoorden worden we geconfronteerd met ongrijpbare besluitvormingsprocessen rondom migratie. De druk op Europa vanuit Afrika en het Midden-Oosten heeft alles te maken met de Afrikaanse en Arabische gevolgen van bevolkingsexplosies, maar dat willen onze elites niet bespreken. De diepe wanverhoudingen in vrede, veiligheid en voorspoed tussen Europa en Afrika/Midden-Oosten brengen tientallen, zo niet honderden miljoenen mensen ertoe de reis naar de noordelijke landen van de ’boze witte mannen’ te willen ondernemen, zelfs op het gevaar af daarbij te sterven. Ze komen uit landen met zwakke instituties, geleid door tirannieke regiems, onderworpen aan achterlijke religieuze gebruiken en wanstaltige man-vrouwverhoudingen. Maar onze elites durven dat alles niet te benoemen en blijven de problematiek van die landen beschouwen als sociaaleconomisch, en ontlopen, uit angst als cultureel-chauvinistisch en racistisch te worden gezien, discussies over de echte oorzaken: de cultureel-religieuze bron van armoede en achterlijkheid. En dan mogen we getuige zijn van het ’Marrakesh Pact’, dat geen pact is, zeggen onze elites, maar gewoon een onverplichtend leidraadje. Dat is bedrog. Europa, zo luidt de wens van onze elites, moet een multicultureel en post-nationaal immigratiecontinent worden dat geleid wordt door een bureaucratisch en technocratisch centrum om de volledige Europese eenwording tot stand te brengen en de eigenheid van Europese volken op te heffen. Voor de transnationale elites, waartoe ook de meeste mediawerkers en academici behoren, hebben de socialistische utopieën van een ’nieuwe mens’ niet aan glans ingeboet. De agenda? We moeten uiteindelijk geleid worden door een visionaire wereldregering die het leven van de mensheid vormgeeft en sanctioneert. Daarvoor is totale controle over communicatiemiddelen nodig. In China wordt al geëxperimenteerd met digitale technieken die het sociaal-gewenste gedrag van mensen beoordeelt, en als dat nodig is mensen uitsluit van de samenleving. Mijn zorg is dat onze eigen elites dezelfde controle over ons willen uitoefenen. Maatregelen tegen ’fake news’ omvatten de mogelijkheid om sociaal-ongewenste communicatie te onderdrukken teneinde fundamentele kritiek op klimaatakkoorden en internationale migratiepacten te smoren (en eventueel lastpakken, dwarsliggers en narren het zwijgen op te leggen). We kijken aan tegen elites die klimaat- en migratiedoelstellingen heilig hebben verklaard. En op basis van die heiligheid moet onze leefomgeving worden aangepast en kritiek daarop worden gedemoniseerd. Dit zijn de essentiële issues van 2019. Laat dat goed tot ons doordringen als we over enkele maanden naar de stembus gaan.