Hugo de Jonge heeft een heel onwenselijke combinatie van banen

Op de plek waar testen het hardst nodig is, namelijk daar waar reizigers uit oranje en rode gebieden aankomen, sluiten wij de deuren. Ongelooflijk. Ik vraag me trouwens af hoe zoiets gaat. Belt een medewerker dan naar zijn baas met de mededeling: „Het gaat zo hard met de testen, we zijn bijna door onze voorraad heen” en zegt de baas dan: „Nou, sluit de tent maar”? Puinhoop Het voorval doet me denken aan Rusland in de negentiger jaren. Ik woonde destijds in het centrum van Moskou en boodschappen doen was frustrerend. De logistiek was een puinhoop en het organisatietalent van Russen was decennialang nooit op de proef gesteld. Als er al voorraad was in de winkels, dan was er nooit een keuze. Als één kassa in een winkel bezet was en er kwamen plotseling klanten binnen, dan ging het tweede personeelslid niet achter de kassa zitten, maar liep naar de winkeldeur om deze dicht te doen. Liever het bordje ’gesloten’ op de deur dan klanten helpen. Van het begrip ’klant’ of ’klanttevredenheid’ hadden ze nog nooit gehoord en meer omzet kon hun al helemaal gestolen worden. Je kon het hun ook niet kwalijk nemen, het land kwam net uit het communisme. Voorraad Maar van onze GGD mogen we toch wel meer verwachten? Bij een normaal bedrijf zou iemand als het einde van de voorraad in zicht is, naar de dichtstbijzijnde teststraten rijden om daar voorraad op te halen. In het buitenland zijn ze kennelijk beter georganiseerd, want daar hebben ze, ondanks de krapte die er internationaal schijnt te zijn, voldoende testen. Dus waarom halen we daar geen extra testen op? Maar nee, wij kiezen voor de Russische oplossing en sluiten de teststraat op Schiphol. Ons geduld wordt zo wel op de proef gesteld. Als je klachten hebt, moet je eerst ellenlang aan de telefoon wachten tot je een medewerker van de GGD te spreken krijgt, daarna dagenlang wachten tot je tientallen kilometers verderop getest kunt worden en vervolgens dagen wachten op het telefoontje (telefoontje? Ja, een telefoontje) van de GGD met de uitslag. Waarom organiseren we dit niet efficiënter? Uitslag Op de luchthaven in Italië krijg je in vijftien minuten de uitslag van je test. Op de luchthaven in Griekenland krijgen toeristen bij aankomst steekproefsgewijs een Covid-19-test. Bij een positief resultaat neemt de overheid meteen contact op met het hotel waar je verblijft. Waarom lijkt het in het buitenland zoveel beter geregeld dan bij ons? Als de GGD een normaal bedrijf zou zijn, dan was deze allang van de klus afgehaald en was er een ander bedrijf ingeschakeld. Ik neem het de medewerkers van de GGD niet kwalijk, want ik begrijp dat zij ook afhankelijk zijn van de instructies en belemmeringen die van boven komen. Onze minister van Volksgezondheid, Hugo de Jonge, wijst met de beschuldigende vinger naar de GGD en zegt dat de uitvoering ’weerbarstig’ is. De GGD wijst op zijn beurt naar het ministerie, want de dienst wil wel opschalen, maar heeft te horen gekregen dat het niet mag. Hugo de Jonge Maar ik wil in deze column nog even iets anders bespreken: Hugo de Jonge is onze minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Misschien wel de belangrijkste functie in het kabinet op dit moment. Onze hele economie is afhankelijk van de volksgezondheid en dus van de capaciteit om te testen. Daarnaast is hij ook nog vicepremier én partijleider van het CDA én lijsttrekker van zijn partij voor de Tweede Kamerverkiezingen over een paar maanden. Kijk, ik begrijp als geen ander dat een mens veel kan doen in een dag, maar dit is toch echt een heel onwenselijke combinatie van banen op dit moment. Even ter vergelijking: Je kunt geen ceo van een grote bank zijn, een eredivisievoetbalclub leiden én de finale van Heel Holland bakt willen bereiken. Het is simpel: dat gaat niet. Een dag heeft maar 24 uur, waarvan je er ook een aantal moet slapen. Ik denk dat we als land meer waard zijn dan een Hugo de Jonge, die debatten gaat voeren met collega-lijsttrekkers, zieltjes gaat winnen voor zijn partij en daarnaast zijn baan van minister van Volksgezondheid zo goed mogelijk erbij doet. Nu het testen zo’n zooitje is, denk ik dat we ons achter de oren moeten krabben en ons moeten realiseren dat we iemand nodig hebben die 100 procent toegewijd is. Iemand met een groot organisatietalent die maar één taak heeft en dat is om de teststraten efficiënter en effectiever te organiseren, zodat we het virus er snel onder krijgen en onze economie weer op volle toeren kan draaien. Ik zou zeggen, haal Feike Sijbesma maar terug.