Van mij mogen ze de kapsalon houden in 010

Indien u niet weet wat een kapsalon is: het laat zich nog het best omschrijven als een hartaanval in een aluminiumbak. Een soort lasagna van vette troep. De ingrediënten zijn: patat, vlees, nog een keer patat en vlees en dan een klein beetje salade eroverheen. Een gigantische klodder knoflooksaus maakt het geheel compleet. Over dat ’gerecht’ is nu een lekker relletje ontstaan. Wat is er gebeurd: een shoarmazaak in Oud-West heeft, pontificaal op de Overtoom, een reclamebord op de weg gezet. Daarop wordt de kapsalon aangeprezen als een ’Amsterdam speciality’. Heel de Maasstad gelijk over de zeik. De Rotterdamse shoarmaboer Dervis Bengü, de man die ooit als eerste een kapsalon bereidde voor zijn buurman van de kapsalon naast hem, noemt de actie ’heel erg zielig’. Zijn compagnon Jim Buijs gaat nog een stapje verder. Volgens hem is het claimen van de kapsalon ’typisch Amsterdams’ jatwerk. Het Mokums bedrog kwam aan het licht dankzij de oplettendheid van het Rotterdamse oud PvdA-raadslid Peter van Heemst. Hij plaatste een foto van het bord op Twitter met daarbij de tekst: ’De hoogste tijd dat Aboutaleb zijn collega Halsema eens bijpraat over de geneugten van de Rotterdamse keuken.’ En daarin had van Heemst natuurlijk helemaal gelijk. Want ik wist helemaal niet dat er zoiets bestaat als de Rotterdamse keuken. Voor zover ik begreep eten ze daar alleen maar stamppot. Rotterdamse eetgewoontes kende ik wel. Ik ben namelijk ooit een keer zo dom geweest om bij een viskraam in de Maasstad een haring te bestellen. Verbijsterd keek ik naar de hele haring die op het kartonnetje was neergekwakt. Kennelijk was het de bedoeling om die als een soort reiger achter in je keel te laten glijden. Zoveel barbarij kon ik niet aan. Ik heb er geen hap van genomen en ben, eenmaal thuis in Amsterdam, bij de eerste haringkar gestopt. Daar sneden ze het beestje op beschaafde wijze in partjes. Maar goed. Even terug naar die Rotterdamse keuken. Wat mij betreft richten ze in De Stopera vandaag nog een speciale taskforce op ter bescherming van onze hoofdstedelijke cuisine. En wordt er per direct een uitsterfbeleid ingesteld ten aanzien van zaken die de kapsalon verkopen. En ik weet echt wel waarover ik praat. Die keer dat ik starnakel dronken was en een kapsalon bestelde, staat namelijk in mijn ziel gegrift. Ik heb echt nog nooit in mijn leven zoiets smerigs gegeten. Van mij mogen ze ’m houden daar in 010, die smerige kapsalon. Met alles erop en eraan.