Toeval bestaat niet. Zaterdagavond laat zapte ik langs Hart van Nederland, waarin een vuurwerkfan zijn teleurstelling uitsprak over het verbod. Hoe hij zich voelde, nu hij straks op oudejaarsavond alleen maar kindervuurwerk mag afsteken? „Tja, het is niet meer dan een pleister op de zere wond.” Het was geen bewuste grap, maar de clou ontging mij niet. Zeker niet toen een tel later een explosie door de wijk golfde. Niet zomaar een knal, zoals er de laatste dagen toch al veelvuldig in mijn buurtje wordt geknald omdat, zo vermoed ik, het verbod de olie op het vuur is waardoor de overlast nu al de spuigaten uitloopt. Nee, het was een regelrechte explosie, zo eentje waarbij een pleister niet meer helpt. Misschien was de knal bedoeld als klap op de vuurpijl van het ’landelijk vuurwerkprotest’ dat zaterdagavond als een grimmig voorproefje op wat komen gaat in verschillende plaatsen voor onrust zorgde. Daartoe opgeroepen door pro-vuurwerkgroepen op sociale media, lieten de knalfanaten de hoge heren in Den Haag ’voelen wat ze daar hebben besloten’. De kop van Jut Tja. Ze zijn de kop van Jut van ontevreden Nederland, de hoge heren in Den Haag, die niet alleen regelmatig boze boeren en viruswaanzinnigen op de stoep hebben staan; ook de ontstemde vuurwerkfanatiekelingen schieten inmiddels met scherp, getuige een dreigement dat op Facebook circuleerde om naar de Tweede Kamer op te rukken en daar ’iets groots’ neer te leggen. Waarschijnlijk vergisten zij zich in de postcode en lag er na de explosie in mijn wijk iets groots na te smeulen. Geen wonder dat burgemeesters zich zorgen maken en nu ook pleiten voor een verbod op het in het bezit hebben van vuurwerk en op het kopen van knallers in België of Duitsland. Ook wordt in verschillende gemeenten het carbidschieten verboden omdat er een run is ontstaan op carbid en melkbussen. Een hofleverancier van de springstof omschrijft het carbidschieten als „een mooie traditie die we nu door heel Nederland een nieuw leven inblazen”. Ook dat was geen bewuste grap, maar de clou ontging mij wederom niet. Zo vrees ik dat de gevaarlijkste nacht van het jaar straks een nog explosiever invulling krijgt. Zeker omdat de politie al heeft aangekondigd dat handhaving „een sluitstuk” zal zijn. „We gaan ervan uit dat een meerderheid van de bevolking zich aan het vuurwerkverbod zal houden”, aldus een woordvoerder. Ik hoop vurig dat dit geen wensdenken is, zodat de hermandad zich kan storten op de minderheid. Zij die zich onsterfelijk en onaantastbaar wanen, zoals ik dat ooit ook deed. De puber die op 1 januari op straat zocht naar rotjes waar nog een lontje aan zat. Tot een kanonslag afging in mijn linkerhand en ik als een gillende keukenmeid naar drie zwartgeblakerde vingers staarde. De vingers zwollen de dagen erna op tot groteske worsten. Ik moest mezelf met rechts leren plassen. Je leert er wel van. Ik ben al jaren doordrongen van de totale zinloosheid van deze traditie. Zo zinloos als een pleister op een houten been.