Dit jaar is discriminatie in Nederland en daarbuiten heel vaak, op verschillende manieren, in het nieuws geweest, weet Jan Keizer. Soms ging het dan over schelden op medemensen met voor een dader, bepaalde kenmerken, zoals ras, huidskleur, geaardheid, geslacht, godsdienst, afkomst, etc. Blanke mensen werden daarin vaak als dader beschouwd. Maar ook blanke mensen worden soms wel eens uitgescholden, bijvoorbeeld om hun seksuele geaardheid. Deze scheldkanonnades zijn in mijn beleving, wel zeer verwerpelijk, maar zijn toch geen uitingen van discriminatie. Veel mensen die zich door het schelden ’gediscrimineerd’ voelen, maken zich hieraan ook wel eens schuldig. Discriminatie betekent voor mij als mensen ergens de toegang wordt geweigerd, als zij worden afgewezen voor een baan, of ergens worden weggepest, zelfs uit hun eigen huis en dat alleen maar omdat iemand of een groep vindt dat deze mensen vanwege huidskleur, ras of andere kenmerken hier niet zouden horen. Dat zijn zeker wel schandalige praktijken en die dienen te worden opgelost door de overheid en door de samenleving zelf. Jan Keizer, Amsterdam