Zelfs de hulpdiensten wisten pas na twee uur zeker dat het op Schiphol loos alarm was

Niet gek lang voor dat moment zitten een piloot en een student in de cockpit van een toestel dat naar Madrid moet vertrekken. Je stelt je achteraf zo voor wat er gebeurde. De maestro wijst op het bedieningspaneel. „Kijk even mee. Je kan allerlei codes invoeren in dit systeem. Voor noodmeldingen, voor problemen, of bijvoorbeeld bij een kaping.” De student knikt aandachtig. Mooi man, die techniek. „Tik maar eens in”, aldus de leermeester. Vier cijfertjes. En dan die ene handeling. ’Send’. Foutje. Bedankt. „Het spijt ons”, laat Air Europa later die avond weten. Woensdagavond heb ik uren op de luchthaven doorgebracht, voornamelijk twitterend over elk snippertje nieuws. Het levert me in een oogwenk 900 extra volgers op, die alles willen weten. De ervaring leert dat het meestal loos alarm is, maar je weet nooit. En los daarvan: de chaos was meer dan echt. En dan heb ik het niet alleen over de toestand op de D-pier van Schiphol. Binnen de kortste keren krijg ik online vragen over wat ik weet over een bommelding in Milaan. Achteraf vals alarm. Een ontruiming van Utrecht Centraal dan? Ja, er is een brandmelding. Niks aan de hand. Achteraf. Anthrax-alarm in een Belgische trein? Gewoon een poedertje. Achteraf. Het is logisch dat mensen verbanden gaan zien die er, achteraf bezien, nooit zijn geweest. Het is ook verleidelijk. En gelukkig maar dat er geen internationale terreuractie gaande was. Sterker nog: er vloeide geen druppel bloed. Aan ons journalisten de taak om feiten van fictie te scheiden. Ook als het chaos is. En laat ik daar heel eerlijk over zijn: wij weten in alle commotie ook niet alles. We bellen ons suf, informeren overal en sparren met elkaar. Maar soms duurt het even voordat ook wij weten hoe het zit. Een twittervraag over Milaan beantwoord ik dan ook maar eerlijk: „Daar heb ik op Schiphol niets over gehoord.” Van bronnen begrijp ik dat zelfs de hulpdiensten pas na ruim twee uur zeker wisten dat het loos alarm was. „Enkele minuten voordat de media het wisten, kregen wij dat meegedeeld”, klonk het. Achteraf moet er vooral een compliment uit naar de marechaussee en alle andere opgetrommelde hulp- en interventiediensten, die razendsnel handelden, de D-pier afgrendelden en haarfijn gingen uitpluizen wat zich nu precies afspeelde in het toestel. Vals alarm? Of toch stiekem een gek aan boord? Ga er maar aan staan. Ze leverden vakwerk en onderwijl communiceerden ze duidelijk wat de huidige situatie was. Dat is een hele geruststelling voor als het voor het ’echie’ is. Zeg ik achteraf.