’Collega’s willen niet in jouw neusgaten kijken’

’Hallo, kunnen jullie me horen?’ ’Ik zie je wel maar ik hoor je niet!’ ’Zijn we Miriam kwijt? Miriam, ben je daar nog?’ Dergelijk gestuntel met de laptop aan de keukentafel of op de strijkplank zal voor veel mensen herkenbaar zijn. Videobellen is niet meer weg te denken uit ons leven. In de afgelopen maanden overwonnen we uitdagingen als wat trek ik aan, is mijn achtergrond kuis genoeg en doet de wifi het? Donald Ducken We hebben intussen geleerd om te gaan met de kinderziektes van videobellen. We zitten met koptelefoons op om achtergrondgeluiden te dimmen, zijn handiger geworden met de software en denken aan de camerapositie en het licht, zodat er niet alleen een onderkin of zwart silhouet zichtbaar is. Zelfs het Donald Ducken (het zonder fatsoenlijke onderkleding aan videobellen) lijkt minder voor te komen. We zijn ons bewuster geworden van de etiquette rondom videobellen. Maar natuurlijk gaat het nog regelmatig mis, vaak door een gebrek aan voorbereiding. Niets is irritanter in een videovergadering wanneer iemand op de valreep ’aanschuift’ en nog even zit te knoeien met zijn camera, belichting, microfoon, kleding of kapsel. Een andere valkuil is de zitpositie. Van de een verschijnt alleen de onderkin en de mond beeld, van de ander alleen de wenkbrauwen en het voorhoofd. En besef dat niemand in jouw neusgaten wil kijken, wanneer je naar het scherm buigt om een grafiek te bekijken. Bult wasgoed De omgeving waarin je zit vertelt veel over de vergaderaar. Waar de een voor een smetteloze achtergrond zit, is bij de ander te zien dat hij nog een hele bult wasgoed moet wegwerken. Dat leidt niet alleen enorm af van de vergadering, het schept ook een zeker beeld van de deelnemer. En vergeet niet dat alles kan worden opgenomen. Niemand wil later terugzien hoe hij zat te gapen of in zijn neus zat te peuteren. En bij het afsluiten van een bijeenkomst gaat het ook nog wel eens pijnlijk fout, wanneer deelnemers denken dat ze zijn uitgelogd en in huiselijke kring nog even kritisch verslag doen van de bijeenkomst. Ondanks al die instinkers blijkt videobellen effectiever, productiever en minder tijdrovend te zijn dan het klassieke vergaderen. Verder zijn er de uitgebreide mogelijkheden en het gebruikersgemak zoals het online delen van bestanden en documenten over grote afstand, agendatoepassingen en bereikbaarheid. Videobellen is zo slecht nog niet. Een nadeel is het missen van de echte fysieke sociale contacten. Geen bakkie leut bij de koffieautomaat, geen kletspraatje bij de lunch en geen geflirt met je collega van de andere afdeling. Maar we zien elkaar wel op een volkomen andere manier dan op de werkvloer, namelijk in de eigen omgeving. Menselijker Opeens leer je veel meer over je collega dan dat je de afgelopen jaren te weten bent gekomen en zie je je medewerker zoals hij thuis is. Je ziet zijn thuis, misschien wel een hond die op schoot springt, een muziekinstrument in de kamer, het schilderij. We worden menselijker op een andere manier. De vraag hoe we ons gedragen ten opzichte van elkaar tijdens videobellen zal een steeds grotere rol gaan spelen. Videobellen blijkt zeer productief en verdraaid efficiënt te zijn. Als iedereen zich dan ook nog een beetje aan de etiquette houdt, dan is het nieuwe werken nog leuk ook. Drs. Marlous de Haan is etiquette-expert en auteur van het binnenkort te verschijnen boek Videobellen Etiquette