’De kleine man is weer eens gepiepeld’

En nu, dankzij Zondag Met Lubach, ontworstelden ze zich toch nog aan de kelders van mijn geheugen. Daar stonden ze ineens weer, helder op mijn netvlies, die onafzienbare rijen aan afschuwelijke, 177 meter hoge windturbines, 99 in totaal, in dat ooit zo aangenaam lege, uitgestrekte polderlandschap van de gemeente Hollands Kroon (een EU in het klein: 35 dorpen en gehuchten, 33 buurtschappen). Het is het oerlelijke resultaat van een deal met energiereus Vattenfall, aan de burgers verkocht als noodzakelijk voor het klimaat en de werkgelegenheid, terwijl ter plekke slechts internationale techgiganten er mede dankzij allerlei nauwelijks te ontwarren fiscale constructies baat bij hebben, en er hooguit honderdvijftig mensen extra aan het werk kunnen. En dat in een land waar welstandscommissies de bouw van een particulier dakkapelletje al kunnen tegenhouden. Een collectief van 32 boeren verrijkte zich ermee (€ 3,3 miljoen de man), maar voor talloze andere bewoners betekent de aanleg van het Windpark Wieringermeer een forse derving van levensvreugde. Ze krijgen een fooi van honderd euro per maand indien ze binnen een kilometer van zo’n gevaarte wonen. De kleine man is weer eens gepiepeld. Landschapspijn. Zo omschreef auteur Jantien de Boer het gevoel bij het aanschouwen van de teloorgang van het platteland in een boek met die titel. Ik voelde het tijdens die horror-rit. Het was weer een meesterlijk item van Arjen Lubach, die overigens vooral gebruik maakte van een grondige NRC-repo. Zelden werd het falen der bestuurders - en klimaatpausen! - zo pijnlijk aan het licht gebracht. Alles werd op een rijtje gezet. Het feit dat niet 280.000 huishoudens profijt van deze groene energie zullen hebben, zoals in het vooruitzicht was gesteld, maar uitsluitend de stroom slurpende datacenters van onder andere Microsoft en Google op het industrieterrein Agriport. De rol die VVD-wethouder Theo Meskers, ingepalmd tijdens een verblijf bij Microsoft in Seattle, erbij speelde. De onbruikbaarheid van de beloofde restwarmte. De wetenschap dat er nog méér datacenters zullen komen, ook elders in Nederland. De gespeelde onnozelheid van Eric Wiebes (Vattenfall ontvangt de komende vijftien jaar 660 miljoen aan subsidie). Enzovoorts, et cetera. En dat allemaal omdat ze nog steeds niet voor de enige juiste oplossing van kernenergie willen kiezen. Controle door de gemeenteraad? Nauwelijks mogelijk. En wat niet door Lubach werd vermeld: om die reden hebben de lokale VVD en het jonge raadslid Lars Ruiter, die wél openlijk zijn vraagtekens durfde te plaatsen, al met elkaar gebroken. Besturen en megalomanie: het blijven twee met elkaar vloekende grootheden. Het is dat Bavink het er zo leuk vindt, want anders reed ik nooit meer naar Slootdorp.