Niet zaniken nu, volhouden, dan mag ik straks een...

De hele dag op je krent zitten en stukjes tikken, pakje halfzwaar binnen handbereik, broodjes kroket in de kantine en als de krant was gezakt, van de redactie naar de drukkerij, was er altijd wel een eindredacteur die een fles jonge dubbele graanjenever uit de onderste bureaulade trok. Pardon. Moment. Het is tijd. Even de televisie aan. Ai. Ze is al begonnen. „Bent u er klaar voor? Stappen op de plaats. Stap, stap, stap. En de mambo achterlangs! Stap, mambo achterlangs! Twee, drie, vier. Beetje draaien met je bovenlichaam. Nog zes keer, vijf, vier, drie, twee, een. En stap.” Maar… (hijg) die graanjenever, dat was toen en nu is nu. In de (puf) coronatijd is het ook voor stukjesschrijvers van levensbelang om (kreun, mambo achterlangs) in beweging te blijven. Juist tijdens de thuisquarantaine. Dat valt nog niet mee, maar als die Max-senioren het kunnen, dan kan ik het ook. O kijk, daar gaat ze weer. „Een flinke stap naar voren op de hiel en dan naar achteren op de tenen. Speel met je gewicht! Meteen door naar de swingende V-pas naar rechts. Rechts. Rechts. Rechts. En dan nu de swingende V-pas naar links.” Wacht effe Olga. Niet zo snel! Ik had net de swingende V-pas naar rechts te pakken. „En stap op de plaats. Stap. Stap. Stap. Door naar de hartslagoefening. Stap op de fictieve tegel. Nu aan de zijkanten eraf en weer erop. Dieper stappen! Wisselen van been, eraf en erop, eraf en erop. Bereid je voor: nu stappen we naar achter en naar voor. Achter, voor. Blijf stappen op de fictieve tegel.” Tegel? Welke tegel? Misschien (steun) had ik ook een legging aan moeten trekken. Het gaat die dames op tv zo makkelijk af. Niet zaniken nu, volhouden, dan mag ik straks een... (puf, tegel) ovenfrikandel. Weet je, die jonge generatie journalisten, dat zijn halve geheelonthouders. Slachtoffers van de gezondheidscultus. Dat drinkt alleen maar nulpuntnul en zit aan de dwars gedraaide geitenyoghurt en… Wat zeg je Olga? We pakken de gewichten erbij? Eh... Twee flessen cola, mag dat ook? „Voeten heupbreedte, buik- en rugspieren aanspannen, schouders naar achteren. Kin in! Dit is de basis en hiervandaan zetten we de handen naast de schouders. Omhoog, en weer naar de schouders terug. De buik- en rugspieren aangespannen houden. Kin in! Armen hoog, schouders laag. Vier keer. En nu iets sneller!” Nou… (au!) Je doet je achternaam eer aan, Olga. Duurt het nog lang? „Nog zes maal. Kin in!” Jij hebt makkelijk praten Olga! Jij hebt geen kin. „Tijd om te ontspannen met de rustige uitstappas. Stap uit, en sluit aan.” Kijk. Dit kan ik. Dit is net schuifelen en ik was op de basisschool de schuifelkoning. „Met de schouders rollen, van voor naar achter. En uitstappen naar achteren. Even met je aandacht naar je achterste dijbeen, daar mag je een beetje rek voelen.” Ik voel de rek, Olga. Ik voel het! „Dit was Nederland In Beweging. Tot morgen. Doe je dan weer mee?” Nou (kerm) Olga... Dacht het niet.