Het toeslagensysteem is een rem op onze economie

’U kunt geld krijgen’, stond er in de brief van de gemeente die gericht was aan een 26-jarige consultant. Hij had vorig jaar zijn studie afgerond en verdiende inmiddels een meer dan riant salaris, dus verbaasd las hij verder. ’Er staat 1800 euro voor u klaar’ en ’u voldoet volgens onze gegevens aan de voorwaarden’. De 1800 euro was een extra energietoeslag die de gemeente Amsterdam aan een deel van haar inwoners geeft, boven op de landelijke hulp die iedereen via de energiemaatschappijen krijgt. Het enige dat de 26-jarige nog hoefde te doen, was het formulier ondertekenen, in de bijgevoegde antwoordenvelop stoppen en vervolgens een brievenbus zoeken om de envelop op de post te doen. Nog geen twee weken later stond het geld op zijn bankrekening, en dat kwam goed uit want hij wilde net op vakantie gaan. Kijk, ik begrijp dat de gemeente haar arme inwoners financieel wil helpen, maar waarom moet dit in de vorm van helikoptergeld uitgestrooid worden over iedereen die volgens de gegevens van de gemeente een jaar eerder nog weinig inkomen had? Waarom baseer je je op gegevens die een jaar oud zijn? In een jaar tijd kan er veel gebeuren, zoals bij dit voorbeeld waarin een student na zijn afstuderen inmiddels een prima inkomen heeft, maar volgens de gemeente toch nog recht heeft op 1800 euro netto. Niet eerlijk Kijk, ik misgun niemand een mooi geldbedrag, maar vergelijk het ook eens met de situatie van een fulltime werkende onderwijzer of politieagent die níet in aanmerking komt voor deze speciale toeslag. Hoelang moet een onderwijzer of politieagent werken en sparen om een nettobedrag van 1800 euro over te houden? Een jaar? Anderhalf jaar? Het systeem is gewoon niet eerlijk. In dit voorbeeld had de ex-student best wat minder kunnen feesten en wat meer kunnen werken, want per slot van rekening schreeuwen horecazaken om werknemers. Bijstandsuitkering Ik kom regelmatig bij mensen met een bijstandsuitkering over de vloer, en als ik hun inkomsten in kaart breng, dan duizelt het me gewoon van de verschillende regelingen waarop ze recht hebben. Naast alle toeslagen die via de Belastingdienst overgemaakt worden, zijn er ook nog tal van gemeentelijke toeslagen, gemeentelijke regelingen én kwijtscheldingen van gemeentelijke heffingen waarop ze recht hebben. Met ongetwijfeld de beste bedoelingen biedt de gemeente ook nog eens vergoedingen van duizenden euro’s netto om je huis in te richten als je gaat verhuizen, om babyspullen te kopen als je zwanger bent, als je een crematie of begrafenis moet betalen en in nog tientallen andere situaties. Je hebt overal recht op, mits je maar kunt aantonen dat je van een minimuminkomen moet rondkomen. Smurrie Als je als burger je weg kunt vinden in de bureaucratische smurrie van alle regelingen, heffingen en toeslagen die zowel op landelijk als op gemeentelijk niveau voor je klaarstaan, dan vul je je uitkering aardig aan. Een minimuminkomen, zoals een bijstandsuitkering, is door alle toeslagen en regelingen van de Belastingdienst, opgeteld bij alles wat de gemeente ernaast nog biedt, allang geen minimum meer. In deze column wil ik twee zaken aanhalen. Ten eerste de ingewikkeldheid. Ik vermoed dat de overheid in Den Haag geen idee heeft hoeveel er bij minima nog bovenop komt door alle extra bijstand, kwijtscheldingen en toeslagen die de gemeente biedt. De verschillende gemeenten hebben bovendien allemaal andere regels en tegemoetkomingen. De ene hand weet niet wat de andere hand nog meer aan douceurtjes toestopt. Pampersysteem Laten we stoppen met dit oerwoud aan extraatjes. Het is een omslachtig pampersysteem geworden waaraan te veel ambtenaren te veel tijd en te veel geld kwijt zijn. Laten we kiezen voor een eenvoudig en eenduidig systeem. Mensen die om de een of andere reden niet mee kunnen in de maatschappij, moeten we ontzorgen, maar dit is niet de manier. Ten tweede gaat het pamperen zo ver, dat ik ondertussen meer medelijden heb met de politieagent, zorgmedewerker of onderwijzer die fulltime werkt, belasting betaalt en nergens voor in aanmerking komt. Ons hele systeem om via toeslagen, gemeentelijke kwijtscheldingen en regelingen de ’zwakkeren’ in de samenleving te pamperen, is een demper op ambitie én een rem op onze economie. Met de beste intenties pamperen we mensen zodat zij blijven zitten waar ze zitten, want waarom zou je gaan werken als je zo wordt gepamperd? De arbeidsmarkt is krapper dan ooit. Alleen PostNL heeft al meer dan drieduizend vacatures voor banen als bijvoorbeeld postbezorger tussen de acht en zestien uur in de week. Veel mensen die nu in de bijstand zitten, zouden dat prima kunnen, maar doen het niet vanwege het systeem. Waarom draaien we het systeem niet om en geven we de extraatjes niet aan mensen die wél gaan werken vanuit de bijstand? Al is het maar een paar uur in de week?

Het toeslagensysteem is een rem op onze economie

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

’We zullen moeten leren leven met personeelstekort’

’Verdubbel salarissen politici en ambtsdragers’

’Hou op met deze sekspropaganda’

’Eigen grenzen leren kennen zo waardevol’