En toch moeten we Diederik Gommers stoppen

De politici laten de tovenaars heersen omdat de politiek nu eenmaal geen onzichtbare problemen kan zien, met als gevaar dat ze blind de tovenaars volgen en de maatregel dreigen uit te voeren waar veel tovenaars van dromen: de totale lamlegging van de samenleving. Als dat gebeurt is er geen twijfel dat het virus wordt gestopt. Een lullig bijeffect is dat de samenleving sterft. Diederik Gommers, de innemende intensivist die afgelopen weekend zei dat er een totale lockdown moest komen, had vanuit zijn perspectief gelijk. Maar er zijn meer perspectieven dan die van hem. Zijn professionele leven bestaat uit zijn aandacht voor de gevaren rond dit virus – waarvoor wij, de machtelozen, hem dankbaar zijn. En toch moeten wij hem stoppen; hoe machteloos we ook zijn, hoe beperkt ons verzet ook is (meer dan woorden hebben we niet), we moeten de microbiologen en intensivisten en epidemiologen, allen mensen die wij bewonderen en dringend nodig hebben, stoppen voordat ze de samenleving verwoesten. Ik heb dat beeld eerder gebruikt: geef iemand een hamer en alles wat hij ziet verandert in een spijker tot hij alles kapotgeslagen heeft. Dit zien we nu gebeuren met de razernij der specialisten rondom dit virus. De maatregelen schieten hun doel voorbij en verwoesten veel meer dan alleen het virus. Het jojo-effect Er bestaat geen lockdown die menselijk blijft en tegelijk het virus uit de bevolking laat verdwijnen. Het aantal besmettingen zal dalen, maar als de lockdown wordt afgebouwd zal het weer stijgen. Dit leidt tot een eindeloze herhaling van lockdowns, versoepelingen, lockdowns, versoepelingen. Bij diëten heet dat het jojo-effect. Er zijn twee door mensen bedachte middelen om deze tragische keten te ontlopen: vaccins en medicijnen. Op dit moment weet niemand wanneer ze ons zullen verlossen, en het gevaar bestaat dat dat nog een jaar zal duren. Als dat zo is, en we de cyclus van lockdown/versoepeling keer op keer moeten ondergaan, stort onze moderne samenleving in. Er is een derde middel, het vaccin dat de natuur ons geeft en dat we verbijsterend onbenut laten: het opwekken van natuurlijke immuniteit bij gezonde mensen jonger dan zestig jaar. De meeste tovenaars willen daarvoor niet de verantwoordelijkheid dragen. Ze wijzen erop dat het loslaten van het virus bij die gezonde bevolkingsgroepen niet zonder gevaar is aangezien het virus ook jonge mensen kan treffen en bij hen soms levenslange gevolgen doet ontstaan. Dus blijven de tovenaars vasthouden aan een model waarbij iedereen gelijkelijk met vrijheidsbeperkingen wordt getroffen ook al zijn er grote verschillen tussen leeftijdsgroepen. Het is nu urgent om strategieën af te wegen voordat de hameraars, ofwel onze politici, alles kapot gemept hebben. Compartimenten Het is mogelijk de samenleving in ’compartimenten’ in te delen. Dat is minder schadelijk dan de hele samenleving als één gigantische risicogroep te beschouwen en daarmee hele sectoren van het samenleven te wurgen. Het is onzin om de horeca te sluiten. Als daar jonge mensen door andere jonge mensen bediend worden, kunnen ze elkaar naar hartenlust besmetten zonder dat de volksgezondheid in gevaar komt. Er zullen mensen ziek worden, net zoals er onderweg naar en van horecagelegenheden mensen aan gevaren worden blootgesteld, maar het leven van 99,99% van alle gezonde zestigminners kan worden voortgezet, verrijkt, verdiept. Dit is de manier om een natuurlijk vaccin te laten ontstaan: door onderlinge besmetting. Als zij zestigplussers willen bezoeken – laten we ervan uitgaan dat die allen, zoals ik, tot de risicogroepen behoren – dan gelden er strikte regels ten aanzien van hygiëne, tests, afstand. Dit valt per sector, inclusief de zorg, sport en sportbezoek, in specifieke regels en voorschriften vast te leggen – maar de tovenaars doen dit niet. Zij laten politici met de hamer zwaaien. Op de site Oost-Online staat een gesprek met epidemioloog en emeritus hoogleraar Menno Jan Bouma. Hij is een hamerloze tovenaar. Hij zegt: „Jonge, vitale mensen hebben in de regel niet of nauwelijks last van corona. Het blijft bij hen vrijwel altijd bij een beetje snotteren. In Nederland is het gevoel voor saamhorigheid groot, en de zorg om ouderen is prachtig. Een mooie daarbij passende leus zou kunnen zijn: ’Zorg goed voor je oma: zorg dat je corona hebt gehad.’ Hoe meer jonge, vitale mensen kennis hebben gemaakt met het coronavirus (...), oftewel: immuun zijn geworden voor corona, hoe gunstiger dat is voor onze medemensen met een zeer zwakke afweer.” Met de lockdownhamer in de hand slaan onze panische leiders het stadsleven, de cultuur, de horeca, de sportwereld, het toerisme, aan gruzelementen zonder dat daarvoor noodzaak bestaat. Laten we prof. Bouma’s advies volgen voordat het te laat is. In tastbare of mentale ruïnes valt niet te leven.