Geen mens kan minister-president zijn en gelijktijdig ook nog politiek leider van een partij. Als hij spreekt over ’mijn partij’ dan denkt heel het volk dat de partij van de premier de partij is die alles bepaalt.

Zulke gedachten worden pas sterk als er ’iets is misgegaan’. De partij van de premier is meer nog dan de coalitiepartijen de gebeten hond. En als dan ook nog de aan handen en voeten gebonden fractievoorzitter van die partij niet zo’n begaafd politicus is, komt die partij op het hellende vlak.

Hoe spijtig ook, als Sophie Hermans aan haar spreektijd bezig is dan krijg ik altijd het beeld voor ogen van een vwo-leerling die een rol voor een toneelstukje heeft ingestudeerd.

G.H. Kellersmann, Landsmeer