Intellectueel houdt van Amerikahaters

Het huidige Iran is het droomwerk van Ajatollah Khomeini, een akelige hater en religieuze waanzinnige. Zijn Iran is een tirannie uitgeoefend door een groepje oude witte mannen met inhumane ideeën - ontleend aan een heilig boek - over leven, dood, vrouwen, joden, homo’s, vrijheid, seksualiteit, enzovoorts. De Iraanse democratie en de officiële regering vormen een theaterstuk. Het model lijkt verdacht veel op een westerse democratie, maar het is optisch bedrog: in werkelijkheid ligt de macht bij de huidige Opperste Leider Khamenei en een stokoude en wrede groep mannen om hem heen. Als machtsmiddel om te heersen en te onderdrukken hebben zij een leger van extremisten opgebouwd, de Revolutionaire Garde, voor wie geen misdaad bestaat aangezien de beoogde wereldheerschappij belangrijker is dan welk middel of morele of ethische overweging dan ook. Carolien Roelants, columniste bij NRC-Handelsblad, geldt als een Iran-kenner. Vroeger schreef prof. Afshin Ellian in die krant elke week een stuk, maar hij bleek keer op keer een traditionele Iraanse vrijheidsstrijder te zijn, en daar had de NRC geen ruimte voor. Ruimte is er wel al decennia voor Roelants. Afgelopen maandag opende zij haar column met: „De oorlog tegen Iran is natuurlijk allang begonnen.” Een normale beschouwer zou zeggen: nou, die oorlog is door Iran in 1979 begonnen, met gruwelijke gevolgen voor de eigen bevolking, voor de buurlanden, met een ongekende stimulans voor wereldwijd beleden Jodenhaat. Maar zo kan mevrouw Roelants niet kijken. Voor haar is het de oorlog van schuldig Amerika tegen onschuldig Iran. Dit schrijft Roelants: „Trump wil hoe dan ook geen legioenen Amerikaanse militairen op een ver slagveld. Maar minister Pompeo en veiligheidsadviseur Bolton zijn wel van regime change, en als daarvoor geweld nodig is, dan graag.” ’Oorlog spelen’ „Dan graag” - het zegt veel over Roelants’ simpele denkschema: die mannen zijn rechts dus ophitsers die „graag” oorlog willen spelen. Over de kwaadaardigheid van Iran geen woord in haar column. Integendeel, de Iraanse tirannen krijgen elk voordeel van alle twijfel: „De Iraanse inbreuken – zoals het iets hoger verrijken van uranium dan mag – zijn bedoeld om Europa, Rusland en China te motiveren alsnog aan hun verplichtingen te voldoen. Zaken doen, olie kopen. Niet als opmaat naar een bom. De zogeheten breakout tijd, de tijd die nodig is om bij een atoomwapen uit te komen, wordt niet korter door de Iraanse acties.” Roelants gebruikt de term „motiveren” in plaats van „chanteren”, wat een neutrale beschouwer zou doen. Iran wil gewoon zakendoen, zegt ze, en verrijkt heus niet om een bom te maken. Iran, dat „iets hoger” en dus onschuldig uranium verrijkt, gedraagt zich volgens Roelants als een normaal land: „Iran (mag) als ondertekenaar van het Non-proliferatieverdrag geen kernbom (...) bouwen.’ Maar die stomme Trump gelooft niet dat Iran geen bom wenst, aldus Roelants. Zij is in Nederland een gerespecteerde kenner - ze heeft een nieuw boek en je ziet hoe ze met alle egards wordt behandeld door de media. Ze toont het wereldbeeld van andere gerespecteerde kenners en weigert te zien wat haar en onze ogen toch echt waarnemen: Iran wordt bezet door gruwelijke theocraten die hun eigen wereld, en als het kan zo meteen ook onze wereld, willen boetseren naar de vrome wensbeelden van moslims. Er is geen andere verklaring voor het omvangrijke project dat Iran in gigantische complexen onder bergen heeft gebouwd, voor het wereldwijde smokkelnetwerk dat onderdelen naar Iran moet brengen, de pijnlijk hoge prijs die het land betaalt voor het handhaven van dit project: de Sjiïtische Bom is het doel. Ongrijpbaar Wat willen de leiders in Teheran met die Bom? Dit is de cruciale vraag: hoe sterk is de religieuze overtuiging bij de mullahs dat de wereld aan een Apocalyps moet worden onderworpen voordat de Sjiïtische Messias in actie komt? Dit maakt Teheran zoveel ongrijpbaarder dan Moskou of Beijing, waar ook meedogenloze heersers zitting hebben, maar deze lijken niet te worden gedreven door het verlangen de wereld in de fik te steken. En dat lijkt bij Teheran wel het geval te zijn. Carolien Roelants noemt in haar column de revolutie van 1979 „een massa-opstand (...) tegen buitenlandse overheersing.” Dat leek zo, maar het was een staatsgreep door religieuze extremisten die gebruik wisten te maken van vele vormen van revolutionair elan onder de bevolking. Na het uitmoorden van mogelijke tegenstrevers stichtten de religieuzen een tirannie. En deze tirannie streeft naar het ultieme wapen - waarvoor? Roelants zwijgt er in haar column over. Zoals andere progressieven is zij bedreven in het filteren van onwelgevallige feiten, en in het presenteren van halve of verdraaide feiten. De grootste gotspe in haar column was de kop boven haar stuk: „Een heel land gaat te gronde aan de grillen van één man.” Daarmee wordt niet Khamenei bedoeld, maar Trump. Je moet een intellectueel zijn om het te willen geloven.