Het aantal echtscheidingen is gedaald. Begrijpelijk, vindt A. Kramer. Minder banen dan wel flexibele contracten en vooral geen woningen. Scheiden nu betekent bijna dat een van de partners / ouders of allebei qua wonen geen kant op kunnen. Torenhoge prijzen voor kopen of huren, weer op kamers, terug naar je ouderlijk huis of nog erger (met een baan) in de opvang. En al die arme kinderen die er middenin moeten opgroeien. Ouders die zichzelf en elkaar kwijt zijn, daarbovenop nu door corona thuisonderwijs en weinig tot geen sociaal vangnet (en ook alles dat leuk en educatief is moet sowieso ‘kostendekkend’ aangeboden worden), afstand is het enige woord dat overal bovenuit steekt. Onze millenials zijn door het gebrek aan perspectief al enorm getroebleerd, wie volgt? A. Kramer