Bizar om in land te leven waar mensen schuilruimtes en gasmaskers in huis hebben

Oeps. Israël heeft een leider van de Islamitische Jihad uitgeschakeld en verwacht een stevige confrontatie. De scholen, ook in Tel Aviv, houden de deuren gesloten. Ik ga naar de slaapkamer om vrouwlief het slechte nieuws te vertellen. Van de dreigende oorlog, maar vooral dat we vandaag ’opgescheept’ zitten met twee kleine kinderen. Hoe gaan we dat in hemelsnaam doen? We hebben nog geen antwoord gevonden als het luchtalarm klinkt. Razendsnel maken we de kinderen wakker en snellen naar de schuilkelder. Daar sta je dan ’s ochtends met het hele gezin in een muffe ruimte. Na twee doffe knallen - de raket is uit de lucht geschoten - keren we terug. Het blijft bizar om in een land te leven waar mensen schuilruimtes en gasmaskers in hun huis hebben. Al is de kans verwaarloosbaar dat er nu iets in Tel Aviv gebeurt. Als we alleen waren geweest dan waren we misschien niet eens naar de schuilkelder gegaan. Het verkeer is doorgaans gevaarlijker. Maar met twee kinderen wil je het risico niet nemen. De oudste is vooral blij als ze te horen krijgt dat ze thuis kan blijven. Ze nestelt zich voor de televisie. ’Kijk, papa!’ Ze wijst naar het scherm waar een raket uit de lucht wordt geschoten. Dan toch maar YouTube. Op het vreselijk irritante deuntje van Baby Shark snel de eerste informatie verzamelen. Heb via de WhatsApp contact met bekenden bij de grens met Gaza. Zelf krijg ik bezorgde berichtjes vanuit Nederland van mensen die op het punt staan naar Tel Aviv te vliegen. Geluk bij een ongeluk is dat een deel van de afspraken van vrouwlief wordt afgezegd vanwege het geweld. Dat biedt ademruimte. Toch komt het eerste verhaal voor de Telegraaf-site nog deels tot stand met aan elk been een jengelend kind. De gedachten gaan ook direct uit naar de mensen in Gaza, waar men geen luchtalarm, Iron Dome of schuilkelder heeft. Wat staat hen te wachten? Ik heb de Israëlische bombardementen daar van dichtbij meegemaakt en dat is toch andere koek. Israël en Egypte dragen verantwoordelijkheid voor het lijden in Gaza, maar de bevolking wordt vooral gevangen gehouden door nietsontziende terreurgroepen. Die vuren bewust raketten af vanuit bevolkte gebieden. Heb zelf meegemaakt hoe Hamas pal naast mijn hotel raketten afschoot, wetende dat Israël niet een hotel vol journalisten zal bombarderen. Maar het probeerde toch de terroristen uit te schakelen, waardoor het pand de hele nacht op zijn grondvesten schudde en ik, in een scherfvest, verscholen achter mijn bed de nacht doorbracht. Zo erg is de situatie nu nog niet, maar de boel kan makkelijk escaleren. Zeker als Iran zich ermee gaat bemoeien. Dan is Baby Shark niet genoeg om de kinderen afleiding te bieden.